praedŏcĕo - Diatesi attiva

(praedŏcĕo, praedŏces, praedoctum, praedŏcēre)

verbo transitivo II coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praedŏcĕo
II sing.
praedŏces
III sing.
praedŏcet
I plur.
praedŏcēmus
II plur.
praedŏcētis
III plur.
praedŏcent
IMPERFETTO
I sing.
praedŏcēbam
II sing.
praedŏcēbas
III sing.
praedŏcēbat
I plur.
praedŏcabāmus
II plur.
praedŏcebātis
III plur.
praedŏcēbant
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praedŏcēbo
II sing.
praedŏcēbis
III sing.
praedŏcēbit
I plur.
praedŏcebĭmus
II plur.
praedŏcebĭtis
III plur.
praedŏcēbunt
PERFETTO
I sing.
II sing.
III sing.
I plur.
II plur.
III plur.
PIUCHEPERFETTO
I sing.
II sing.
III sing.
I plur.
II plur.
III plur.
FUTURO ANTERIORE
I sing.
II sing.
III sing.
I plur.
II plur.
III plur.
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praedŏcĕam
II sing.
praedŏcĕas
III sing.
praedŏcĕat
I plur.
praedŏceāmus
II plur.
praedŏceātis
III plur.
praedŏcĕant
IMPERFETTO
I sing.
praedŏcērem
II sing.
praedŏcēres
III sing.
praedŏcēret
I plur.
praedŏcerēmus
II plur.
praedŏcerētis
III plur.
praedŏcērent
PERFETTO
I sing.
II sing.
III sing.
I plur.
II plur.
III plur.
PIUCHEPERFETTO
I sing.
II sing.
III sing.
I plur.
II plur.
III plur.
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praedŏce
II plur.
praedŏcēte
FUTURO
II sing.
praedŏcēto
III sing.
praedŏcēto
II plur.
III plur.
praedŏcetōte
PARTICIPIO
PRESENTE
praedŏcens, –entis
FUTURO
praedoctūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
praedŏcēre
PERFETTO
FUTURO
Singolare:
praedoctūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
praedoctūros, –as, –a esse
GERUNDIO
Genitivo:
praedŏcendi
Dativo:
praedŏcendo
Accusativo:
ad praedŏcendum
Ablativo:
praedŏcendo
SUPINO
praedoctum

Vedi la forma passiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:PRAEDOCEO100}}