praedor - Diatesi attiva
(praedor, praedāris, praedatus sum, praedāri)verbo transitivo e intransitivo deponente I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praedor
II sing.
praedāris, praedāre
III sing.
praedātur
I plur.
praedāmur
II plur.
praedamĭni
III plur.
praedantur
IMPERFETTO
I sing.
praedābar
II sing.
praedabāris, praedabāre
III sing.
praedabātur
I plur.
praedabāmur
II plur.
praedabamĭni
III plur.
praedabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praedābor
II sing.
praedabĕris, praedabĕre
III sing.
praedabĭtur
I plur.
praedabĭmur
II plur.
praedabimĭni
III plur.
praedabuntur
PERFETTO
I sing.
praedatus, –a, –um sum
II sing.
praedatus, –a, –um es
III sing.
praedatus, –a, –um est
I plur.
praedati, –ae, –a sumus
II plur.
praedati, –ae, –a estis
III plur.
praedati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praedatus, –a, –um eram
II sing.
praedatus, –a, –um eras
III sing.
praedatus, –a, –um erat
I plur.
praedati, –ae, –a eramus
II plur.
praedati, –ae, –a eratis
III plur.
praedati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praedatus, –a, –um ero
II sing.
praedatus, –a, –um eris
III sing.
praedatus, –a, –um erit
I plur.
praedati, –ae, –a erimus
II plur.
praedati, –ae, –a eritis
III plur.
praedati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praeder
II sing.
praedēris, praedēre
III sing.
praedētur
I plur.
praedēmur
II plur.
praedemĭni
III plur.
praedentur
IMPERFETTO
I sing.
praedārer
II sing.
praedarēris, praedarēre
III sing.
praedarētur
I plur.
praedarēmur
II plur.
praedaremĭni
III plur.
praedarentur
PERFETTO
I sing.
praedatus, –a, –um sim
II sing.
praedatus, –a, –um sis
III sing.
praedatus, –a, –um sit
I plur.
praedati, –ae, –a simus
II plur.
praedati, –ae, –a sitis
III plur.
praedati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praedatus, –a, –um essem
II sing.
praedatus, –a, –um esses
III sing.
praedatus, –a, –um esset
I plur.
praedati, –ae, –a essemus
II plur.
praedati, –ae, –a essetis
III plur.
praedati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praedāre
II plur.
praedamĭni
FUTURO
II sing.
praedātor
III sing.
praedātor
II plur.
–
III plur.
praedantor
INFINITO
PRESENTE
praedāri
PERFETTO
Singolare:
praedatus, –a, –um esse
Plurale:
praedati, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
praedatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
praedatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
praedans, –antis
FUTURO
praedatūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
praedatum
Passivo:
praedatu
GERUNDIO
Genitivo:
praedandi
Dativo:
praedando
Accusativo:
praedandum
Ablativo:
praedando
GERUNDIVO
praedandus, –a, –um
praedor v. tr. e intr. dep. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android