Donazione

praedŏmans


aggettivo participio presente II classe

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
praedŏmans
Gen.
praedŏmantis
Dat.
praedŏmanti
Acc.
praedŏmantem
Abl.
praedŏmans
Voc.
praedŏmanti
PLURALE
Nom.
praedŏmantes
Gen.
praedŏmantium
Dat.
praedŏmantibus
Acc.
praedŏmantes
Abl.
praedŏmantes
Voc.
praedŏmantibus
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
praedŏmans
Gen.
praedŏmantis
Dat.
praedŏmanti
Acc.
praedŏmantem
Abl.
praedŏmans
Voc.
praedŏmanti
PLURALE
Nom.
praedŏmantes
Gen.
praedŏmantium
Dat.
praedŏmantibus
Acc.
praedŏmantes
Abl.
praedŏmantes
Voc.
praedŏmantibus
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
praedŏmans
Gen.
praedŏmantis
Dat.
praedŏmanti
Acc.
praedŏmans
Abl.
praedŏmans
Voc.
praedŏmanti
PLURALE
Nom.
praedŏmantia
Gen.
praedŏmantium
Dat.
praedŏmantibus
Acc.
praedŏmantia
Abl.
praedŏmantia
Voc.
praedŏmantibus

‹ praedoctus
praedŏmo ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praedŏcĕo v. tr. II coniug.
praedŏcĕor v. tr. II coniug.
praedoctūrūs agg. part. fut.
praedoctus agg. part. perf. I cl.
praedoctus agg. inf. perf.
praedŏmans agg. part. pres. II cl.
praedŏmo v. tr. I coniug.
praedŏmor v. tr. I coniug.
praedōnĭus agg. I cl.
praedōnŭlus sost. masch. II decl.
praedor v. tr. e intr. dep. I coniug.
praedor v. tr. I coniug.
praedūcens agg. part. pres. II cl.
praedūco v. tr. III coniug.
praedūcor v. tr. III coniug.
praeductōrĭus agg. I cl.
praeductūrūs agg. part. fut.
praeductus agg. part. perf. I cl.
praeductus agg. inf. perf.
praedulcia Sost. nt. pl. III decl.
{{ID:PRAEDOMANS100}}
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android