Donazione

praedūco - Diatesi attiva

(praedūco, praedūcis, praeduxi, praeductum, praedūcĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praedūco
II sing.
praedūcis
III sing.
praedūcit
I plur.
praedūcĭmus
II plur.
praedūcĭtis
III plur.
praedūcunt
IMPERFETTO
I sing.
praedūcēbam
II sing.
praedūcēbas
III sing.
praedūcēbat
I plur.
praedūcebāmus
II plur.
praedūcebātis
III plur.
praedūcēbant
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praedūcam
II sing.
praedūces
III sing.
praedūcet
I plur.
praedūcēmus
II plur.
praedūcētis
III plur.
praedūcent
PERFETTO
I sing.
praeduxi
II sing.
praeduxisti
III sing.
praeduxit
I plur.
praeduxĭmus
II plur.
praeduxistis
III plur.
praeduxērunt, praeduxēre
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praeduxĕram
II sing.
praeduxĕras
III sing.
praeduxĕrat
I plur.
praeduxerāmus
II plur.
praeduxerātis
III plur.
praeduxĕrant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praeduxĕro
II sing.
praeduxĕris
III sing.
praeduxĕrit
I plur.
praeduxerĭmus
II plur.
praeduxerĭtis
III plur.
praeduxĕrint
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praedūcam
II sing.
praedūcas
III sing.
praedūcat
I plur.
praedūcāmus
II plur.
praedūcātis
III plur.
praedūcant
IMPERFETTO
I sing.
praedūcĕrem
II sing.
praedūcĕres
III sing.
praedūcĕret
I plur.
praedūcerēmus
II plur.
praedūcerētis
III plur.
praedūcĕrent
PERFETTO
I sing.
praeduxĕrim
II sing.
praeduxĕris
III sing.
praeduxĕrit
I plur.
praeduxerĭmus
II plur.
praeduxerĭtis
III plur.
praeduxĕrint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praeduxissem
II sing.
praeduxisses
III sing.
praeduxisset
I plur.
praeduxissēmus
II plur.
praeduxissētis
III plur.
praeduxissent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praedūcĕ, praedūc
II plur.
praedūcĭte
FUTURO
II sing.
praedūcĭto
III sing.
praedūcĭto
II plur.
praedūcitōte
III plur.
praedūcunto
PARTICIPIO
PRESENTE
praedūcens, –entis
FUTURO
praeductūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
praedūcĕre
PERFETTO
praeduxisse
FUTURO
Singolare:
praeductūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
praeductūros, –as, –a esse
GERUNDIO
Genitivo:
praedūcendi
Dativo:
praedūcendo
Accusativo:
ad praedūcendum
Ablativo:
praedūcendo
SUPINO
praeductum

Vedi la forma passiva di questo lemma

‹ praedūcens
praedūcor ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praedōnĭus agg. I cl.
praedōnŭlus sost. masch. II decl.
praedor v. tr. e intr. dep. I coniug.
praedor v. tr. I coniug.
praedūcens agg. part. pres. II cl.
praedūco v. tr. III coniug.
praedūcor v. tr. III coniug.
praeductōrĭus agg. I cl.
praeductūrūs agg. part. fut.
praeductus agg. part. perf. I cl.
praeductus agg. inf. perf.
praedulcia Sost. nt. pl. III decl.
praedulcis agg. II cl.
praedūrans agg. part. pres. II cl.
praeduratūrūs agg. part. fut.
praeduratus agg. part. perf. I cl.
praeduratus agg. inf. perf.
praedūrē avv.
praedūro v. tr. e intr. I coniug.
praedūror v. tr. e intr. I coniug.
{{ID:PRAEDUCO100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android