Donazione

praedūcor - Diatesi passiva

(praedūco, praedūcis, praeduxi, praeductum, praedūcĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praedūcor
II sing.
praedūcĕris, praedūcĕre
III sing.
praedūcĭtur
I plur.
praedūcĭmur
II plur.
praedūcimĭni
III plur.
praedūcuntur
IMPERFETTO
I sing.
praedūcēbar
II sing.
praedūcebāris, praedūcebāre
III sing.
praedūcebātur
I plur.
praedūcebāmur
II plur.
praedūcebamĭni
III plur.
praedūcebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praedūcar
II sing.
praedūcēris, praedūcēre
III sing.
praedūcētur
I plur.
praedūcēmur
II plur.
praedūcemĭni
III plur.
praedūcentur
PERFETTO
I sing.
praeductus, –a, –um sum
II sing.
praeductus, –a, –um es
III sing.
praeductus, –a, –um est
I plur.
praeducti, –ae, –a sumus
II plur.
praeducti, –ae, –a estis
III plur.
praeducti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praeductus, –a, –um eram
II sing.
praeductus, –a, –um eras
III sing.
praeductus, –a, –um erat
I plur.
praeducti, –ae, –a eramus
II plur.
praeducti, –ae, –a eratis
III plur.
praeducti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praeductus, –a, –um ero
II sing.
praeductus, –a, –um eris
III sing.
praeductus, –a, –um erit
I plur.
praeducti, –ae, –a erimus
II plur.
praeducti, –ae, –a eritis
III plur.
praeducti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praedūcar
II sing.
praedūcāris, praedūcāre
III sing.
praedūcātur
I plur.
praedūcāmur
II plur.
praedūcamĭni
III plur.
praedūcantur
IMPERFETTO
I sing.
praedūcĕrer
II sing.
praedūcerēris, praedūcerēre
III sing.
praedūcerētur
I plur.
praedūcerēmur
II plur.
praedūceremĭni
III plur.
praedūcerentur
PERFETTO
I sing.
praeductus, –a, –um sim
II sing.
praeductus, –a, –um sis
III sing.
praeductus, –a, –um sit
I plur.
praeducti, –ae, –a simus
II plur.
praeducti, –ae, –a sitis
III plur.
praeducti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praeductus, –a, –um essem
II sing.
praeductus, –a, –um esses
III sing.
praeductus, –a, –um esset
I plur.
praeducti, –ae, –a essemus
II plur.
praeducti, –ae, –a essetis
III plur.
praeducti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praedūcĕre
II plur.
praedūcimĭni
FUTURO
II sing.
praedūcĭtor
III sing.
praedūcĭtor
II plur.
–
III plur.
praedūcuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
praeductus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praedūci
PERFETTO
Singolare:
praeductus, –a, –um esse
Plurale:
praeducti, –ae, –a esse
FUTURO
praeductum esse
GERUNDIVO
praedūcendus, –a, –um
SUPINO
praeductu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ praedūco
praeductōrĭus ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praedōnŭlus sost. masch. II decl.
praedor v. tr. e intr. dep. I coniug.
praedor v. tr. I coniug.
praedūcens agg. part. pres. II cl.
praedūco v. tr. III coniug.
praedūcor v. tr. III coniug.
praeductōrĭus agg. I cl.
praeductūrūs agg. part. fut.
praeductus agg. part. perf. I cl.
praeductus agg. inf. perf.
praedulcia Sost. nt. pl. III decl.
praedulcis agg. II cl.
praedūrans agg. part. pres. II cl.
praeduratūrūs agg. part. fut.
praeduratus agg. part. perf. I cl.
praeduratus agg. inf. perf.
praedūrē avv.
praedūro v. tr. e intr. I coniug.
praedūror v. tr. e intr. I coniug.
praedūrus agg. I cl.
{{ID:PRAEDUCOR100}}
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android