praedīvīnor - Diatesi passiva
(praedīvīno, praedīvīnas, praedivinavi, praedivinatum, praedīvīnāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praedīvīnor
II sing.
praedīvīnāris, praedīvīnāre
III sing.
praedīvīnātur
I plur.
praedīvīnāmur
II plur.
praedīvīnamĭni
III plur.
praedīvīnantur
IMPERFETTO
I sing.
praedīvīnābar
II sing.
praedīvīnabāris, praedīvīnabāre
III sing.
praedīvīnabātur
I plur.
praedīvīnabāmur
II plur.
praedīvīnabamĭni
III plur.
praedīvīnabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praedīvīnābor
II sing.
praedīvīnabĕris, praedīvīnabĕre
III sing.
praedīvīnabĭtur
I plur.
praedīvīnabĭmur
II plur.
praedīvīnabimĭni
III plur.
praedīvīnabuntur
PERFETTO
I sing.
praedivinatus, –a, –um sum
II sing.
praedivinatus, –a, –um es
III sing.
praedivinatus, –a, –um est
I plur.
praedivinati, –ae, –a sumus
II plur.
praedivinati, –ae, –a estis
III plur.
praedivinati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praedivinatus, –a, –um eram
II sing.
praedivinatus, –a, –um eras
III sing.
praedivinatus, –a, –um erat
I plur.
praedivinati, –ae, –a eramus
II plur.
praedivinati, –ae, –a eratis
III plur.
praedivinati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praedivinatus, –a, –um ero
II sing.
praedivinatus, –a, –um eris
III sing.
praedivinatus, –a, –um erit
I plur.
praedivinati, –ae, –a erimus
II plur.
praedivinati, –ae, –a eritis
III plur.
praedivinati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praedīvīner
II sing.
praedīvīnēris, praedīvīnēre
III sing.
praedīvīnētur
I plur.
praedīvīnēmur
II plur.
praedīvīnemĭni
III plur.
praedīvīnentur
IMPERFETTO
I sing.
praedīvīnārer
II sing.
praedīvīnarēris, praedīvīnarēre
III sing.
praedīvīnarētur
I plur.
praedīvīnarēmur
II plur.
praedīvīnaremĭni
III plur.
praedīvīnarentur
PERFETTO
I sing.
praedivinatus, –a, –um sim
II sing.
praedivinatus, –a, –um sis
III sing.
praedivinatus, –a, –um sit
I plur.
praedivinati, –ae, –a simus
II plur.
praedivinati, –ae, –a sitis
III plur.
praedivinati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praedivinatus, –a, –um essem
II sing.
praedivinatus, –a, –um esses
III sing.
praedivinatus, –a, –um esset
I plur.
praedivinati, –ae, –a essemus
II plur.
praedivinati, –ae, –a essetis
III plur.
praedivinati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praedīvīnāre
II plur.
praedīvīnamĭni
FUTURO
II sing.
praedīvīnātor
III sing.
praedīvīnātor
II plur.
–
III plur.
praedīvīnantor
PARTICIPIO
PERFETTO
praedivinatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praedīvīnāri
PERFETTO
Singolare:
praedivinatus, –a, –um esse
Plurale:
praedivinati, –ae, –a esse
FUTURO
praedivinatum esse
GERUNDIVO
praedīvīnandus, –a, –um
SUPINO
praedivinatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
praedīvīnor v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android