Donazione

praedor - Diatesi passiva

(praedo, praedas, praedavi, praedatum, praedāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praedor
II sing.
praedāris, praedāre
III sing.
praedātur
I plur.
praedāmur
II plur.
praedamĭni
III plur.
praedantur
IMPERFETTO
I sing.
praedābar
II sing.
praedabāris, praedabāre
III sing.
praedabātur
I plur.
praedabāmur
II plur.
praedabamĭni
III plur.
praedabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praedābor
II sing.
praedabĕris, praedabĕre
III sing.
praedabĭtur
I plur.
praedabĭmur
II plur.
praedabimĭni
III plur.
praedabuntur
PERFETTO
I sing.
praedatus, –a, –um sum
II sing.
praedatus, –a, –um es
III sing.
praedatus, –a, –um est
I plur.
praedati, –ae, –a sumus
II plur.
praedati, –ae, –a estis
III plur.
praedati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praedatus, –a, –um eram
II sing.
praedatus, –a, –um eras
III sing.
praedatus, –a, –um erat
I plur.
praedati, –ae, –a eramus
II plur.
praedati, –ae, –a eratis
III plur.
praedati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praedatus, –a, –um ero
II sing.
praedatus, –a, –um eris
III sing.
praedatus, –a, –um erit
I plur.
praedati, –ae, –a erimus
II plur.
praedati, –ae, –a eritis
III plur.
praedati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praeder
II sing.
praedēris, praedēre
III sing.
praedētur
I plur.
praedēmur
II plur.
praedemĭni
III plur.
praedentur
IMPERFETTO
I sing.
praedārer
II sing.
praedarēris, praedarēre
III sing.
praedarētur
I plur.
praedarēmur
II plur.
praedaremĭni
III plur.
praedarentur
PERFETTO
I sing.
praedatus, –a, –um sim
II sing.
praedatus, –a, –um sis
III sing.
praedatus, –a, –um sit
I plur.
praedati, –ae, –a simus
II plur.
praedati, –ae, –a sitis
III plur.
praedati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praedatus, –a, –um essem
II sing.
praedatus, –a, –um esses
III sing.
praedatus, –a, –um esset
I plur.
praedati, –ae, –a essemus
II plur.
praedati, –ae, –a essetis
III plur.
praedati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praedāre
II plur.
praedamĭni
FUTURO
II sing.
praedātor
III sing.
praedātor
II plur.
–
III plur.
praedantor
PARTICIPIO
PERFETTO
praedatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praedāri
PERFETTO
Singolare:
praedatus, –a, –um esse
Plurale:
praedati, –ae, –a esse
FUTURO
praedatum esse
GERUNDIVO
praedandus, –a, –um
SUPINO
praedatu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ praedor
praedūcens ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praedŏmo v. tr. I coniug.
praedŏmor v. tr. I coniug.
praedōnĭus agg. I cl.
praedōnŭlus sost. masch. II decl.
praedor v. tr. e intr. dep. I coniug.
praedor v. tr. I coniug.
praedūcens agg. part. pres. II cl.
praedūco v. tr. III coniug.
praedūcor v. tr. III coniug.
praeductōrĭus agg. I cl.
praeductūrūs agg. part. fut.
praeductus agg. part. perf. I cl.
praeductus agg. inf. perf.
praedulcia Sost. nt. pl. III decl.
praedulcis agg. II cl.
praedūrans agg. part. pres. II cl.
praeduratūrūs agg. part. fut.
praeduratus agg. part. perf. I cl.
praeduratus agg. inf. perf.
praedūrē avv.
{{ID:PRAEDOR200}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android