Donazione

praedivinatūrūs


aggettivo participio futuro

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
praedivinaturus
Gen.
praedivinaturi
Dat.
praedivinaturo
Acc.
praedivinaturum
Abl.
praedivinature
Voc.
praedivinaturo
PLURALE
Nom.
praedivinaturi
Gen.
praedivinatorum
Dat.
praedivinaturis
Acc.
praedivinaturos
Abl.
praedivinaturi
Voc.
praedivinaturis
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
praedivinatura
Gen.
praedivinaturae
Dat.
praedivinaturae
Acc.
praedivinaturam
Abl.
praedivinatura
Voc.
praedivinatura
PLURALE
Nom.
praedivinaturae
Gen.
praedivinaturarum
Dat.
praedivinaturis
Acc.
praedivinaturas
Abl.
praedivinaturae
Voc.
praedivinaturis
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
praedivinaturum
Gen.
praedivinaturi
Dat.
praedivinaturo
Acc.
praedivinaturum
Abl.
praedivinaturum
Voc.
praedivinaturo
PLURALE
Nom.
praedivinatura
Gen.
praedivinaturorum
Dat.
praedivinaturis
Acc.
praedivinatura
Abl.
praedivinatura
Voc.
praedivinaturis

‹ praedīvīnātĭo
praedivinatus ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praedĭtus agg. I cl.
praedĭum Sost. nt. II decl.
praedīvĕs agg. II cl.
praedīvīnans agg. part. pres. II cl.
praedīvīnātĭo sost. femm. III decl.
praedivinatūrūs agg. part. fut.
praedivinatus agg. part. perf. I cl.
praedivinatus agg. inf. perf.
praedīvīno v. tr. I coniug.
praedīvīnor v. tr. I coniug.
praedīvīnus agg. I cl.
praedo sost. masch. III decl.
praedo v. tr. I coniug.
praedŏcens agg. part. pres. II cl.
praedŏcĕo v. tr. II coniug.
praedŏcĕor v. tr. II coniug.
praedoctūrūs agg. part. fut.
praedoctus agg. part. perf. I cl.
praedoctus agg. inf. perf.
praedŏmans agg. part. pres. II cl.
{{ID:PRAEDIVINATURUS100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android