Donazione

praedīvĕs

(praedīvĕs, praedīvĕs, praedīvĕs)

aggettivo II classe

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
praedīvĕs
Gen.
praedivitis
Dat.
praediviti
Acc.
praedivitem
Abl.
praediviti
Voc.
praedīvĕs
PLURALE
Nom.
praedivites
Gen.
praedivitĭum
Dat.
praedivitĭbus
Acc.
praedivites
Abl.
praedivitĭbus
Voc.
praedivites
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
praedīvĕs
Gen.
praedivitis
Dat.
praediviti
Acc.
praedivitem
Abl.
praediviti
Voc.
praedīvĕs
PLURALE
Nom.
praedivites
Gen.
praedivitĭum
Dat.
praedivitĭbus
Acc.
praedivites
Abl.
praedivitĭbus
Voc.
praedivites
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
praedīvĕs
Gen.
praedivitis
Dat.
praediviti
Acc.
praedīvĕs
Abl.
praediviti
Voc.
praedīvĕs
PLURALE
Nom.
praedivitĭa
Gen.
praedivitĭum
Dat.
praedivitĭbus
Acc.
praedivitĭa
Abl.
praedivitĭbus
Voc.
praedivitĭa

‹ praedĭum
praedīvīnans ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praediscens agg. part. pres. II cl.
praedisco v. tr. III coniug.
praediscor v. tr. III coniug.
praedĭtus agg. I cl.
praedĭum Sost. nt. II decl.
praedīvĕs agg. II cl.
praedīvīnans agg. part. pres. II cl.
praedīvīnātĭo sost. femm. III decl.
praedivinatūrūs agg. part. fut.
praedivinatus agg. part. perf. I cl.
praedivinatus agg. inf. perf.
praedīvīno v. tr. I coniug.
praedīvīnor v. tr. I coniug.
praedīvīnus agg. I cl.
praedo sost. masch. III decl.
praedo v. tr. I coniug.
praedŏcens agg. part. pres. II cl.
praedŏcĕo v. tr. II coniug.
praedŏcĕor v. tr. II coniug.
praedoctūrūs agg. part. fut.
{{ID:PRAEDIVES100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android