Donazione

praecultus

(praecultus, praecultă, praecultum)

aggettivo participio perfetto I classe

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
praecultus
Gen.
praeculti
Dat.
praeculto
Acc.
praecultum
Abl.
praeculto
Voc.
praeculte
PLURALE
Nom.
praeculti
Gen.
praecultōrum
Dat.
praecultis
Acc.
praecultos
Abl.
praecultis
Voc.
praeculti
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
praecultă
Gen.
praecultae
Dat.
praecultae
Acc.
praecultam
Abl.
praecultā
Voc.
praecultă
PLURALE
Nom.
praecultae
Gen.
praecultārum
Dat.
praecultis
Acc.
praecultas
Abl.
praecultis
Voc.
praecultae
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
praecultum
Gen.
praeculti
Dat.
praeculto
Acc.
praecultum
Abl.
praeculto
Voc.
praecultum
PLURALE
Nom.
praeculta
Gen.
praecultōrum
Dat.
praecultis
Acc.
praeculta
Abl.
praecultis
Voc.
praeculta

‹ praecultūrūs
praecultus ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praecrĕpo v. intr. I coniug.
praeculcans agg. part. pres. II cl.
praeculco v. tr. I coniug.
praeculcor v. tr. I coniug.
praecultūrūs agg. part. fut.
praecultus agg. part. perf. I cl.
praecultus agg. inf. perf.
praecŭpĭdus agg. I cl.
praecūrans agg. part. pres. II cl.
praecūro v. tr. I coniug.
praecūror v. tr. I coniug.
praecurrens agg. part. pres. II cl.
praecurrentia Sost. nt. pl. III decl.
praecurro v. tr. e intr. III coniug.
praecurror v. tr. e intr. III coniug.
praecursātŏr sost. masch. III decl.
praecursĭo sost. femm. III decl.
praecursŏr sost. masch. III decl.
praecursōrĭus agg. I cl.
praecursūrūs agg. part. fut.
{{ID:PRAECULTUS100}}
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android