Donazione

praecurror - Diatesi passiva

(praecurro, praecurris, praecurri, praecursum, praecurrĕre)

verbo transitivo e intransitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praecurror
II sing.
praecurrĕris, praecurrĕre
III sing.
praecurrĭtur
I plur.
praecurrĭmur
II plur.
praecurrimĭni
III plur.
praecurruntur
IMPERFETTO
I sing.
praecurrēbar
II sing.
praecurrebāris, praecurrebāre
III sing.
praecurrebātur
I plur.
praecurrebāmur
II plur.
praecurrebamĭni
III plur.
praecurrebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praecurrar
II sing.
praecurrēris, praecurrēre
III sing.
praecurrētur
I plur.
praecurrēmur
II plur.
praecurremĭni
III plur.
praecurrentur
PERFETTO
I sing.
praecursus, –a, –um sum
II sing.
praecursus, –a, –um es
III sing.
praecursus, –a, –um est
I plur.
praecursi, –ae, –a sumus
II plur.
praecursi, –ae, –a estis
III plur.
praecursi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praecursus, –a, –um eram
II sing.
praecursus, –a, –um eras
III sing.
praecursus, –a, –um erat
I plur.
praecursi, –ae, –a eramus
II plur.
praecursi, –ae, –a eratis
III plur.
praecursi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praecursus, –a, –um ero
II sing.
praecursus, –a, –um eris
III sing.
praecursus, –a, –um erit
I plur.
praecursi, –ae, –a erimus
II plur.
praecursi, –ae, –a eritis
III plur.
praecursi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praecurrar
II sing.
praecurrāris, praecurrāre
III sing.
praecurrātur
I plur.
praecurrāmur
II plur.
praecurramĭni
III plur.
praecurrantur
IMPERFETTO
I sing.
praecurrĕrer
II sing.
praecurrerēris, praecurrerēre
III sing.
praecurrerētur
I plur.
praecurrerēmur
II plur.
praecurreremĭni
III plur.
praecurrerentur
PERFETTO
I sing.
praecursus, –a, –um sim
II sing.
praecursus, –a, –um sis
III sing.
praecursus, –a, –um sit
I plur.
praecursi, –ae, –a simus
II plur.
praecursi, –ae, –a sitis
III plur.
praecursi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praecursus, –a, –um essem
II sing.
praecursus, –a, –um esses
III sing.
praecursus, –a, –um esset
I plur.
praecursi, –ae, –a essemus
II plur.
praecursi, –ae, –a essetis
III plur.
praecursi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praecurrĕre
II plur.
praecurrĭmini
FUTURO
II sing.
praecurrĭtor
III sing.
praecurrĭtor
II plur.
–
III plur.
praecurruntor
PARTICIPIO
PERFETTO
praecursus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praecurri
PERFETTO
Singolare:
praecursus, –a, –um esse
Plurale:
praecursi, –ae, –a esse
FUTURO
praecursum esse
GERUNDIVO
praecurrendus, –a, –um
SUPINO
praecursu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ praecurro
praecursātŏr ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praecūro v. tr. I coniug.
praecūror v. tr. I coniug.
praecurrens agg. part. pres. II cl.
praecurrentia Sost. nt. pl. III decl.
praecurro v. tr. e intr. III coniug.
praecurror v. tr. e intr. III coniug.
praecursātŏr sost. masch. III decl.
praecursĭo sost. femm. III decl.
praecursŏr sost. masch. III decl.
praecursōrĭus agg. I cl.
praecursūrūs agg. part. fut.
praecursŭs sost. masch. IV decl.
praecursus agg. part. perf. I cl.
praecursus agg. inf. perf.
praecŭtiens agg. part. pres. II cl.
praecŭtĭo v. tr. III coniug. in -io
praecŭtĭor v. tr. III coniug. in -io
praeda sost. femm. I decl.
praedābundus agg. I cl.
praedamnans agg. part. pres. II cl.
{{ID:PRAECURROR100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android