praecurro - Diatesi attiva
(praecurro, praecurris, praecurri, praecursum, praecurrĕre)verbo transitivo e intransitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praecurro
II sing.
praecurris
III sing.
praecurrit
I plur.
praecurrĭmus
II plur.
praecurrĭtis
III plur.
praecurrunt
IMPERFETTO
I sing.
praecurrēbam
II sing.
praecurrēbas
III sing.
praecurrēbat
I plur.
praecurrebāmus
II plur.
praecurrebātis
III plur.
praecurrēbant
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praecurram
II sing.
praecurres
III sing.
praecurret
I plur.
praecurrēmus
II plur.
praecurrētis
III plur.
praecurrent
PERFETTO
I sing.
praecurri
II sing.
praecurristi
III sing.
praecurrit
I plur.
praecurrĭmus
II plur.
praecurristis
III plur.
praecurrērunt, praecurrēre
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praecurrĕram
II sing.
praecurrĕras
III sing.
praecurrĕrat
I plur.
praecurrerāmus
II plur.
praecurrerātis
III plur.
praecurrĕrant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praecurrĕro
II sing.
praecurrĕris
III sing.
praecurrĕrit
I plur.
praecurrerĭmus
II plur.
praecurrerĭtis
III plur.
praecurrĕrint
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praecurram
II sing.
praecurras
III sing.
praecurrat
I plur.
praecurrāmus
II plur.
praecurrātis
III plur.
praecurrant
IMPERFETTO
I sing.
praecurrĕrem
II sing.
praecurrĕres
III sing.
praecurrĕret
I plur.
praecurrerēmus
II plur.
praecurrerētis
III plur.
praecurrĕrent
PERFETTO
I sing.
praecurrĕrim
II sing.
praecurrĕris
III sing.
praecurrĕrit
I plur.
praecurrerĭmus
II plur.
praecurrerĭtis
III plur.
praecurrĕrint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praecurrissem
II sing.
praecurrisses
III sing.
praecurrisset
I plur.
praecurrissēmus
II plur.
praecurrissētis
III plur.
praecurrissent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praecurrĕ
II plur.
praecurrĭte
FUTURO
II sing.
praecurrĭto
III sing.
praecurrĭto
II plur.
praecurritōte
III plur.
praecurrunto
PARTICIPIO
PRESENTE
praecurrens, –entis
FUTURO
praecursūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
praecurrĕre
PERFETTO
praecurrisse
FUTURO
Singolare:
praecursūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
praecursūros, –as, –a esse
GERUNDIO
Genitivo:
praecurrendi
Dativo:
praecurrendo
Accusativo:
ad praecurrendum
Ablativo:
praecurrendo
SUPINO
praecursum
Vedi la forma passiva di questo lemma
praecurro v. tr. e intr. III coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android