Donazione

praecogitatūrūs


aggettivo participio futuro

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
praecogitaturus
Gen.
praecogitaturi
Dat.
praecogitaturo
Acc.
praecogitaturum
Abl.
praecogitature
Voc.
praecogitaturo
PLURALE
Nom.
praecogitaturi
Gen.
praecogitatorum
Dat.
praecogitaturis
Acc.
praecogitaturos
Abl.
praecogitaturi
Voc.
praecogitaturis
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
praecogitatura
Gen.
praecogitaturae
Dat.
praecogitaturae
Acc.
praecogitaturam
Abl.
praecogitatura
Voc.
praecogitatura
PLURALE
Nom.
praecogitaturae
Gen.
praecogitaturarum
Dat.
praecogitaturis
Acc.
praecogitaturas
Abl.
praecogitaturae
Voc.
praecogitaturis
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
praecogitaturum
Gen.
praecogitaturi
Dat.
praecogitaturo
Acc.
praecogitaturum
Abl.
praecogitaturum
Voc.
praecogitaturo
PLURALE
Nom.
praecogitatura
Gen.
praecogitaturorum
Dat.
praecogitaturis
Acc.
praecogitatura
Abl.
praecogitatura
Voc.
praecogitaturis

‹ praecōgĭtātĭo
praecogitatus ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praecoctus agg. part. perf. I cl.
praecoctus agg. inf. perf.
praecŏcus agg. I cl.
praecōgĭtans agg. part. pres. II cl.
praecōgĭtātĭo sost. femm. III decl.
praecogitatūrūs agg. part. fut.
praecogitatus agg. part. perf. I cl.
praecogitatus agg. inf. perf.
praecōgĭto v. tr. I coniug.
praecōgĭtor v. tr. I coniug.
praecognĭtĭo sost. femm. III decl.
praecognĭtŏr sost. masch. III decl.
praecognitūrūs agg. part. fut.
praecognitus agg. part. perf. I cl.
praecognitus agg. inf. perf.
praecognoscens agg. part. pres. II cl.
praecognosco v. tr. III coniug.
praecognoscor v. tr. III coniug.
praecŏlens agg. part. pres. II cl.
praecŏlo v. tr. III coniug.
{{ID:PRAECOGITATURUS100}}
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android