praecognosco - Diatesi attiva

(praecognosco, praecognoscis, praecognitum, praecognoscĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praecognosco
II sing.
praecognoscis
III sing.
praecognoscit
I plur.
praecognoscĭmus
II plur.
praecognoscĭtis
III plur.
praecognoscunt
IMPERFETTO
I sing.
praecognoscēbam
II sing.
praecognoscēbas
III sing.
praecognoscēbat
I plur.
praecognoscebāmus
II plur.
praecognoscebātis
III plur.
praecognoscēbant
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praecognoscam
II sing.
praecognosces
III sing.
praecognoscet
I plur.
praecognoscēmus
II plur.
praecognoscētis
III plur.
praecognoscent
PERFETTO
I sing.
II sing.
III sing.
I plur.
II plur.
III plur.
PIUCHEPERFETTO
I sing.
II sing.
III sing.
I plur.
II plur.
III plur.
FUTURO ANTERIORE
I sing.
II sing.
III sing.
I plur.
II plur.
III plur.
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praecognoscam
II sing.
praecognoscas
III sing.
praecognoscat
I plur.
praecognoscāmus
II plur.
praecognoscātis
III plur.
praecognoscant
IMPERFETTO
I sing.
praecognoscĕrem
II sing.
praecognoscĕres
III sing.
praecognoscĕret
I plur.
praecognoscerēmus
II plur.
praecognoscerētis
III plur.
praecognoscĕrent
PERFETTO
I sing.
II sing.
III sing.
I plur.
II plur.
III plur.
PIUCHEPERFETTO
I sing.
II sing.
III sing.
I plur.
II plur.
III plur.
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praecognoscĕ
II plur.
praecognoscĭte
FUTURO
II sing.
praecognoscĭto
III sing.
praecognoscĭto
II plur.
praecognoscitōte
III plur.
praecognoscunto
PARTICIPIO
PRESENTE
praecognoscens, –entis
FUTURO
praecognitūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
praecognoscĕre
PERFETTO
FUTURO
Singolare:
praecognitūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
praecognitūros, –as, –a esse
GERUNDIO
Genitivo:
praecognoscendi
Dativo:
praecognoscendo
Accusativo:
ad praecognoscendum
Ablativo:
praecognoscendo
SUPINO
praecognitum

Vedi la forma passiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:PRAECOGNOSCO100}}
---CACHE---