Donazione

praecognoscor - Diatesi passiva

(praecognosco, praecognoscis, praecognitum, praecognoscĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praecognoscor
II sing.
praecognoscĕris, praecognoscĕre
III sing.
praecognoscĭtur
I plur.
praecognoscĭmur
II plur.
praecognoscimĭni
III plur.
praecognoscuntur
IMPERFETTO
I sing.
praecognoscēbar
II sing.
praecognoscebāris, praecognoscebāre
III sing.
praecognoscebātur
I plur.
praecognoscebāmur
II plur.
praecognoscebamĭni
III plur.
praecognoscebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praecognoscar
II sing.
praecognoscēris, praecognoscēre
III sing.
praecognoscētur
I plur.
praecognoscēmur
II plur.
praecognoscemĭni
III plur.
praecognoscentur
PERFETTO
I sing.
praecognitus, –a, –um sum
II sing.
praecognitus, –a, –um es
III sing.
praecognitus, –a, –um est
I plur.
praecogniti, –ae, –a sumus
II plur.
praecogniti, –ae, –a estis
III plur.
praecogniti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praecognitus, –a, –um eram
II sing.
praecognitus, –a, –um eras
III sing.
praecognitus, –a, –um erat
I plur.
praecogniti, –ae, –a eramus
II plur.
praecogniti, –ae, –a eratis
III plur.
praecogniti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praecognitus, –a, –um ero
II sing.
praecognitus, –a, –um eris
III sing.
praecognitus, –a, –um erit
I plur.
praecogniti, –ae, –a erimus
II plur.
praecogniti, –ae, –a eritis
III plur.
praecogniti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praecognoscar
II sing.
praecognoscāris, praecognoscāre
III sing.
praecognoscātur
I plur.
praecognoscāmur
II plur.
praecognoscamĭni
III plur.
praecognoscantur
IMPERFETTO
I sing.
praecognoscĕrer
II sing.
praecognoscerēris, praecognoscerēre
III sing.
praecognoscerētur
I plur.
praecognoscerēmur
II plur.
praecognosceremĭni
III plur.
praecognoscerentur
PERFETTO
I sing.
praecognitus, –a, –um sim
II sing.
praecognitus, –a, –um sis
III sing.
praecognitus, –a, –um sit
I plur.
praecogniti, –ae, –a simus
II plur.
praecogniti, –ae, –a sitis
III plur.
praecogniti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praecognitus, –a, –um essem
II sing.
praecognitus, –a, –um esses
III sing.
praecognitus, –a, –um esset
I plur.
praecogniti, –ae, –a essemus
II plur.
praecogniti, –ae, –a essetis
III plur.
praecogniti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praecognoscĕre
II plur.
praecognoscimĭni
FUTURO
II sing.
praecognoscĭtor
III sing.
praecognoscĭtor
II plur.
–
III plur.
praecognoscuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
praecognitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praecognosci
PERFETTO
Singolare:
praecognitus, –a, –um esse
Plurale:
praecogniti, –ae, –a esse
FUTURO
praecognitum esse
GERUNDIVO
praecognoscendus, –a, –um
SUPINO
praecognitu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ praecognosco
praecŏlens ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praecognitūrūs agg. part. fut.
praecognitus agg. part. perf. I cl.
praecognitus agg. inf. perf.
praecognoscens agg. part. pres. II cl.
praecognosco v. tr. III coniug.
praecognoscor v. tr. III coniug.
praecŏlens agg. part. pres. II cl.
praecŏlo v. tr. III coniug.
praecŏlor v. tr. III coniug.
praecommŏdans agg. part. pres. II cl.
praecommŏdo v. tr. I coniug.
praecommŏdor v. tr. I coniug.
praecompŏsĭtus agg. I cl.
praecōnans agg. part. pres. II cl.
praecondiens agg. part. pres. II cl.
praecondĭo v. tr. IV coniug.
praecondĭor v. tr. IV coniug.
praecondĭtus agg. I cl.
praecōnĭum Sost. nt. II decl.
praecōnĭus agg. I cl.
{{ID:PRAECOGNOSCOR100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android