praecognoscor - Diatesi passiva
(praecognosco, praecognoscis, praecognitum, praecognoscĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praecognoscor
II sing.
praecognoscĕris, praecognoscĕre
III sing.
praecognoscĭtur
I plur.
praecognoscĭmur
II plur.
praecognoscimĭni
III plur.
praecognoscuntur
IMPERFETTO
I sing.
praecognoscēbar
II sing.
praecognoscebāris, praecognoscebāre
III sing.
praecognoscebātur
I plur.
praecognoscebāmur
II plur.
praecognoscebamĭni
III plur.
praecognoscebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praecognoscar
II sing.
praecognoscēris, praecognoscēre
III sing.
praecognoscētur
I plur.
praecognoscēmur
II plur.
praecognoscemĭni
III plur.
praecognoscentur
PERFETTO
I sing.
praecognitus, –a, –um sum
II sing.
praecognitus, –a, –um es
III sing.
praecognitus, –a, –um est
I plur.
praecogniti, –ae, –a sumus
II plur.
praecogniti, –ae, –a estis
III plur.
praecogniti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praecognitus, –a, –um eram
II sing.
praecognitus, –a, –um eras
III sing.
praecognitus, –a, –um erat
I plur.
praecogniti, –ae, –a eramus
II plur.
praecogniti, –ae, –a eratis
III plur.
praecogniti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praecognitus, –a, –um ero
II sing.
praecognitus, –a, –um eris
III sing.
praecognitus, –a, –um erit
I plur.
praecogniti, –ae, –a erimus
II plur.
praecogniti, –ae, –a eritis
III plur.
praecogniti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praecognoscar
II sing.
praecognoscāris, praecognoscāre
III sing.
praecognoscātur
I plur.
praecognoscāmur
II plur.
praecognoscamĭni
III plur.
praecognoscantur
IMPERFETTO
I sing.
praecognoscĕrer
II sing.
praecognoscerēris, praecognoscerēre
III sing.
praecognoscerētur
I plur.
praecognoscerēmur
II plur.
praecognosceremĭni
III plur.
praecognoscerentur
PERFETTO
I sing.
praecognitus, –a, –um sim
II sing.
praecognitus, –a, –um sis
III sing.
praecognitus, –a, –um sit
I plur.
praecogniti, –ae, –a simus
II plur.
praecogniti, –ae, –a sitis
III plur.
praecogniti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praecognitus, –a, –um essem
II sing.
praecognitus, –a, –um esses
III sing.
praecognitus, –a, –um esset
I plur.
praecogniti, –ae, –a essemus
II plur.
praecogniti, –ae, –a essetis
III plur.
praecogniti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praecognoscĕre
II plur.
praecognoscimĭni
FUTURO
II sing.
praecognoscĭtor
III sing.
praecognoscĭtor
II plur.
–
III plur.
praecognoscuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
praecognitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praecognosci
PERFETTO
Singolare:
praecognitus, –a, –um esse
Plurale:
praecogniti, –ae, –a esse
FUTURO
praecognitum esse
GERUNDIVO
praecognoscendus, –a, –um
SUPINO
praecognitu
Vedi la forma attiva di questo lemma
praecognoscor v. tr. III coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android