Donazione

praecognitūrūs


aggettivo participio futuro

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
praecogniturus
Gen.
praecognituri
Dat.
praecognituro
Acc.
praecogniturum
Abl.
praecogniture
Voc.
praecognituro
PLURALE
Nom.
praecognituri
Gen.
praecognitorum
Dat.
praecognituris
Acc.
praecognituros
Abl.
praecognituri
Voc.
praecognituris
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
praecognitura
Gen.
praecogniturae
Dat.
praecogniturae
Acc.
praecognituram
Abl.
praecognitura
Voc.
praecognitura
PLURALE
Nom.
praecogniturae
Gen.
praecogniturarum
Dat.
praecognituris
Acc.
praecognituras
Abl.
praecogniturae
Voc.
praecognituris
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
praecogniturum
Gen.
praecognituri
Dat.
praecognituro
Acc.
praecogniturum
Abl.
praecogniturum
Voc.
praecognituro
PLURALE
Nom.
praecognitura
Gen.
praecogniturorum
Dat.
praecognituris
Acc.
praecognitura
Abl.
praecognitura
Voc.
praecognituris

‹ praecognĭtŏr
praecognitus ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praecogitatus agg. inf. perf.
praecōgĭto v. tr. I coniug.
praecōgĭtor v. tr. I coniug.
praecognĭtĭo sost. femm. III decl.
praecognĭtŏr sost. masch. III decl.
praecognitūrūs agg. part. fut.
praecognitus agg. part. perf. I cl.
praecognitus agg. inf. perf.
praecognoscens agg. part. pres. II cl.
praecognosco v. tr. III coniug.
praecognoscor v. tr. III coniug.
praecŏlens agg. part. pres. II cl.
praecŏlo v. tr. III coniug.
praecŏlor v. tr. III coniug.
praecommŏdans agg. part. pres. II cl.
praecommŏdo v. tr. I coniug.
praecommŏdor v. tr. I coniug.
praecompŏsĭtus agg. I cl.
praecōnans agg. part. pres. II cl.
praecondiens agg. part. pres. II cl.
{{ID:PRAECOGNITURUS100}}
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android