Donazione

praecoctus


aggettivo e infinito perfetto

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
praecoctus
Gen.
praecocti
Dat.
praecocto
Acc.
praecoctum
Abl.
praecocto
Voc.
praecocte
PLURALE
Nom.
praecocti
Gen.
praecoctōrum
Dat.
praecoctis
Acc.
praecoctos
Abl.
praecoctis
Voc.
praecocti
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
praecoctă
Gen.
praecoctae
Dat.
praecoctae
Acc.
praecoctam
Abl.
praecoctā
Voc.
praecoctă
PLURALE
Nom.
praecoctae
Gen.
praecoctārum
Dat.
praecoctis
Acc.
praecoctas
Abl.
praecoctis
Voc.
praecoctae
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
praecoctum
Gen.
praecocti
Dat.
praecocto
Acc.
praecoctum
Abl.
praecocto
Voc.
praecoctum
PLURALE
Nom.
praecocta
Gen.
praecoctōrum
Dat.
praecoctis
Acc.
praecocta
Abl.
praecoctis
Voc.
praecocta

‹ praecoctus
praecŏcus ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praeclusus agg. part. perf. I cl.
praeclusus agg. inf. perf.
praeco sost. masch. III decl.
praecoctūrūs agg. part. fut.
praecoctus agg. part. perf. I cl.
praecoctus agg. inf. perf.
praecŏcus agg. I cl.
praecōgĭtans agg. part. pres. II cl.
praecōgĭtātĭo sost. femm. III decl.
praecogitatūrūs agg. part. fut.
praecogitatus agg. part. perf. I cl.
praecogitatus agg. inf. perf.
praecōgĭto v. tr. I coniug.
praecōgĭtor v. tr. I coniug.
praecognĭtĭo sost. femm. III decl.
praecognĭtŏr sost. masch. III decl.
praecognitūrūs agg. part. fut.
praecognitus agg. part. perf. I cl.
praecognitus agg. inf. perf.
praecognoscens agg. part. pres. II cl.
{{ID:PRAECOCTUS200}}
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android