praecōgĭtor - Diatesi passiva
(praecōgĭto, praecōgĭtas, praecogitavi, praecogitatum, praecōgĭtāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praecōgĭtor
II sing.
praecōgĭtāris, praecōgĭtāre
III sing.
praecōgĭtātur
I plur.
praecōgĭtāmur
II plur.
praecōgĭtamĭni
III plur.
praecōgĭtantur
IMPERFETTO
I sing.
praecōgĭtābar
II sing.
praecōgĭtabāris, praecōgĭtabāre
III sing.
praecōgĭtabātur
I plur.
praecōgĭtabāmur
II plur.
praecōgĭtabamĭni
III plur.
praecōgĭtabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praecōgĭtābor
II sing.
praecōgĭtabĕris, praecōgĭtabĕre
III sing.
praecōgĭtabĭtur
I plur.
praecōgĭtabĭmur
II plur.
praecōgĭtabimĭni
III plur.
praecōgĭtabuntur
PERFETTO
I sing.
praecogitatus, –a, –um sum
II sing.
praecogitatus, –a, –um es
III sing.
praecogitatus, –a, –um est
I plur.
praecogitati, –ae, –a sumus
II plur.
praecogitati, –ae, –a estis
III plur.
praecogitati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praecogitatus, –a, –um eram
II sing.
praecogitatus, –a, –um eras
III sing.
praecogitatus, –a, –um erat
I plur.
praecogitati, –ae, –a eramus
II plur.
praecogitati, –ae, –a eratis
III plur.
praecogitati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praecogitatus, –a, –um ero
II sing.
praecogitatus, –a, –um eris
III sing.
praecogitatus, –a, –um erit
I plur.
praecogitati, –ae, –a erimus
II plur.
praecogitati, –ae, –a eritis
III plur.
praecogitati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praecōgĭter
II sing.
praecōgĭtēris, praecōgĭtēre
III sing.
praecōgĭtētur
I plur.
praecōgĭtēmur
II plur.
praecōgĭtemĭni
III plur.
praecōgĭtentur
IMPERFETTO
I sing.
praecōgĭtārer
II sing.
praecōgĭtarēris, praecōgĭtarēre
III sing.
praecōgĭtarētur
I plur.
praecōgĭtarēmur
II plur.
praecōgĭtaremĭni
III plur.
praecōgĭtarentur
PERFETTO
I sing.
praecogitatus, –a, –um sim
II sing.
praecogitatus, –a, –um sis
III sing.
praecogitatus, –a, –um sit
I plur.
praecogitati, –ae, –a simus
II plur.
praecogitati, –ae, –a sitis
III plur.
praecogitati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praecogitatus, –a, –um essem
II sing.
praecogitatus, –a, –um esses
III sing.
praecogitatus, –a, –um esset
I plur.
praecogitati, –ae, –a essemus
II plur.
praecogitati, –ae, –a essetis
III plur.
praecogitati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praecōgĭtāre
II plur.
praecōgĭtamĭni
FUTURO
II sing.
praecōgĭtātor
III sing.
praecōgĭtātor
II plur.
–
III plur.
praecōgĭtantor
PARTICIPIO
PERFETTO
praecogitatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praecōgĭtāri
PERFETTO
Singolare:
praecogitatus, –a, –um esse
Plurale:
praecogitati, –ae, –a esse
FUTURO
praecogitatum esse
GERUNDIVO
praecōgĭtandus, –a, –um
SUPINO
praecogitatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
praecōgĭtor v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android