Donazione

praecōgĭto - Diatesi attiva

(praecōgĭto, praecōgĭtas, praecogitavi, praecogitatum, praecōgĭtāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praecōgĭto
II sing.
praecōgĭtas
III sing.
praecōgĭtat
I plur.
praecōgĭtāmus
II plur.
praecōgĭtātis
III plur.
praecōgĭtant
IMPERFETTO
I sing.
praecōgĭtābam
II sing.
praecōgĭtābas
III sing.
praecōgĭtābat
I plur.
praecōgĭtabāmus
II plur.
praecōgĭtabātis
III plur.
praecōgĭtābant
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praecōgĭtābo
II sing.
praecōgĭtābis
III sing.
praecōgĭtābit
I plur.
praecōgĭtabĭmus
II plur.
praecōgĭtabĭtis
III plur.
praecōgĭtābunt
PERFETTO
I sing.
praecogitavi
II sing.
praecogitavisti
III sing.
praecogitavit
I plur.
praecogitavĭmus
II plur.
praecogitavistis
III plur.
praecogitavērunt, praecogitavēre
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praecogitavĕram
II sing.
praecogitavĕras
III sing.
praecogitavĕrat
I plur.
praecogitaverāmus
II plur.
praecogitaverātis
III plur.
praecogitavĕrant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praecogitavĕro
II sing.
praecogitavĕris
III sing.
praecogitavĕrit
I plur.
praecogitaverĭmus
II plur.
praecogitaverĭtis
III plur.
praecogitavĕrint
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praecōgĭtem
II sing.
praecōgĭtes
III sing.
praecōgĭtet
I plur.
praecōgĭtēmus
II plur.
praecōgĭtētis
III plur.
praecōgĭtent
IMPERFETTO
I sing.
praecōgĭtārem
II sing.
praecōgĭtāres
III sing.
praecōgĭtāret
I plur.
praecōgĭtarēmus
II plur.
praecōgĭtarētis
III plur.
praecōgĭtārent
PERFETTO
I sing.
praecogitavĕrim
II sing.
praecogitavĕris
III sing.
praecogitavĕrit
I plur.
praecogitaverĭmus
II plur.
praecogitaverĭtis
III plur.
praecogitavĕrint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praecogitavissem
II sing.
praecogitavisses
III sing.
praecogitavisset
I plur.
praecogitavissēmus
II plur.
praecogitavissētis
III plur.
praecogitavissent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praecōgĭta
II plur.
praecōgĭtāte
FUTURO
II sing.
praecōgĭtāto
III sing.
praecōgĭtāto
II plur.
praecōgĭtatōte
III plur.
praecōgĭtanto
PARTICIPIO
PRESENTE
praecōgĭtans, –antis
FUTURO
praecogitatūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
praecōgĭtāre
PERFETTO
praecogitavisse
FUTURO
Singolare:
praecogitatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
praecogitatūros, –as, –a esse
GERUNDIO
Genitivo:
praecōgĭtandi
Dativo:
praecōgĭtando
Accusativo:
ad praecōgĭtandum
Ablativo:
praecōgĭtando
SUPINO
praecogitatum

Vedi la forma passiva di questo lemma

‹ praecogitatus
praecōgĭtor ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praecōgĭtans agg. part. pres. II cl.
praecōgĭtātĭo sost. femm. III decl.
praecogitatūrūs agg. part. fut.
praecogitatus agg. part. perf. I cl.
praecogitatus agg. inf. perf.
praecōgĭto v. tr. I coniug.
praecōgĭtor v. tr. I coniug.
praecognĭtĭo sost. femm. III decl.
praecognĭtŏr sost. masch. III decl.
praecognitūrūs agg. part. fut.
praecognitus agg. part. perf. I cl.
praecognitus agg. inf. perf.
praecognoscens agg. part. pres. II cl.
praecognosco v. tr. III coniug.
praecognoscor v. tr. III coniug.
praecŏlens agg. part. pres. II cl.
praecŏlo v. tr. III coniug.
praecŏlor v. tr. III coniug.
praecommŏdans agg. part. pres. II cl.
praecommŏdo v. tr. I coniug.
{{ID:PRAECOGITO100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android