praemandor - Diatesi passiva
(praemando, praemandas, praemandavi, praemandatum, praemandāre)verbo transitivo e intransitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praemandor
II sing.
praemandāris, praemandāre
III sing.
praemandātur
I plur.
praemandāmur
II plur.
praemandamĭni
III plur.
praemandantur
IMPERFETTO
I sing.
praemandābar
II sing.
praemandabāris, praemandabāre
III sing.
praemandabātur
I plur.
praemandabāmur
II plur.
praemandabamĭni
III plur.
praemandabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praemandābor
II sing.
praemandabĕris, praemandabĕre
III sing.
praemandabĭtur
I plur.
praemandabĭmur
II plur.
praemandabimĭni
III plur.
praemandabuntur
PERFETTO
I sing.
praemandatus, –a, –um sum
II sing.
praemandatus, –a, –um es
III sing.
praemandatus, –a, –um est
I plur.
praemandati, –ae, –a sumus
II plur.
praemandati, –ae, –a estis
III plur.
praemandati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praemandatus, –a, –um eram
II sing.
praemandatus, –a, –um eras
III sing.
praemandatus, –a, –um erat
I plur.
praemandati, –ae, –a eramus
II plur.
praemandati, –ae, –a eratis
III plur.
praemandati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praemandatus, –a, –um ero
II sing.
praemandatus, –a, –um eris
III sing.
praemandatus, –a, –um erit
I plur.
praemandati, –ae, –a erimus
II plur.
praemandati, –ae, –a eritis
III plur.
praemandati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praemander
II sing.
praemandēris, praemandēre
III sing.
praemandētur
I plur.
praemandēmur
II plur.
praemandemĭni
III plur.
praemandentur
IMPERFETTO
I sing.
praemandārer
II sing.
praemandarēris, praemandarēre
III sing.
praemandarētur
I plur.
praemandarēmur
II plur.
praemandaremĭni
III plur.
praemandarentur
PERFETTO
I sing.
praemandatus, –a, –um sim
II sing.
praemandatus, –a, –um sis
III sing.
praemandatus, –a, –um sit
I plur.
praemandati, –ae, –a simus
II plur.
praemandati, –ae, –a sitis
III plur.
praemandati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praemandatus, –a, –um essem
II sing.
praemandatus, –a, –um esses
III sing.
praemandatus, –a, –um esset
I plur.
praemandati, –ae, –a essemus
II plur.
praemandati, –ae, –a essetis
III plur.
praemandati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praemandāre
II plur.
praemandamĭni
FUTURO
II sing.
praemandātor
III sing.
praemandātor
II plur.
–
III plur.
praemandantor
PARTICIPIO
PERFETTO
praemandatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praemandāri
PERFETTO
Singolare:
praemandatus, –a, –um esse
Plurale:
praemandati, –ae, –a esse
FUTURO
praemandatum esse
GERUNDIVO
praemandandus, –a, –um
SUPINO
praemandatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
praemandor v. tr. e intr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android