Donazione

praemeditatūrūs


aggettivo participio futuro

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
praemeditaturus
Gen.
praemeditaturi
Dat.
praemeditaturo
Acc.
praemeditaturum
Abl.
praemeditature
Voc.
praemeditaturo
PLURALE
Nom.
praemeditaturi
Gen.
praemeditatorum
Dat.
praemeditaturis
Acc.
praemeditaturos
Abl.
praemeditaturi
Voc.
praemeditaturis
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
praemeditatura
Gen.
praemeditaturae
Dat.
praemeditaturae
Acc.
praemeditaturam
Abl.
praemeditatura
Voc.
praemeditatura
PLURALE
Nom.
praemeditaturae
Gen.
praemeditaturarum
Dat.
praemeditaturis
Acc.
praemeditaturas
Abl.
praemeditaturae
Voc.
praemeditaturis
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
praemeditaturum
Gen.
praemeditaturi
Dat.
praemeditaturo
Acc.
praemeditaturum
Abl.
praemeditaturum
Voc.
praemeditaturo
PLURALE
Nom.
praemeditatura
Gen.
praemeditaturorum
Dat.
praemeditaturis
Acc.
praemeditatura
Abl.
praemeditatura
Voc.
praemeditaturis

‹ praemĕdĭtātōrĭum
praemeditatus ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praemĕdĭcātus agg. I cl.
praemĕdĭtans agg. part. pres. II cl.
praemĕdĭtātē avv.
praemĕdĭtātĭo sost. femm. III decl.
praemĕdĭtātōrĭum Sost. nt. II decl.
praemeditatūrūs agg. part. fut.
praemeditatus agg. part. perf. I cl.
praemĕdĭtor v. tr. dep. I coniug.
praemercans agg. part. pres. II cl.
praemercatūrūs agg. part. fut.
praemercatus agg. part. perf. I cl.
praemercor v. tr. dep. I coniug.
praemersus agg. I cl.
praemĕtens agg. part. pres. II cl.
praemĕto v. tr. III coniug.
praemĕtor v. tr. III coniug.
praemĕtŭens agg. part. pres. II cl.
praemĕtŭentĕr avv.
praemĕtŭo v. tr. e intr. III coniug.
praemĕtŭor v. tr. e intr. III coniug.
{{ID:PRAEMEDITATURUS100}}
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android