praemandor - Diatesi passiva

(praemando, praemandis, praemandĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praemandor
II sing.
praemandĕris, praemandĕre
III sing.
praemandĭtur
I plur.
praemandĭmur
II plur.
praemandimĭni
III plur.
praemanduntur
IMPERFETTO
I sing.
praemandēbar
II sing.
praemandebāris, praemandebāre
III sing.
praemandebātur
I plur.
praemandebāmur
II plur.
praemandebamĭni
III plur.
praemandebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praemandar
II sing.
praemandēris, praemandēre
III sing.
praemandētur
I plur.
praemandēmur
II plur.
praemandemĭni
III plur.
praemandentur
PERFETTO
I sing.
– sum
II sing.
– es
III sing.
– est
I plur.
– sumus
II plur.
– estis
III plur.
– sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
– eram
II sing.
– eras
III sing.
– erat
I plur.
– eramus
II plur.
– eratis
III plur.
– erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
– ero
II sing.
– eris
III sing.
– erit
I plur.
– erimus
II plur.
– eritis
III plur.
– erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praemandar
II sing.
praemandāris, praemandāre
III sing.
praemandātur
I plur.
praemandāmur
II plur.
praemandamĭni
III plur.
praemandantur
IMPERFETTO
I sing.
praemandĕrer
II sing.
praemanderēris, praemanderēre
III sing.
praemanderētur
I plur.
praemanderēmur
II plur.
praemanderemĭni
III plur.
praemanderentur
PERFETTO
I sing.
– sim
II sing.
– sis
III sing.
– sit
I plur.
– simus
II plur.
– sitis
III plur.
– sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
– essem
II sing.
– esses
III sing.
– esset
I plur.
– essemus
II plur.
– essetis
III plur.
– essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praemandĕre
II plur.
praemandimĭni
FUTURO
II sing.
praemandĭtor
III sing.
praemandĭtor
II plur.
III plur.
praemanduntor
PARTICIPIO
PERFETTO
INFINITO
PRESENTE
praemandi
PERFETTO
Singolare:
Plurale:
FUTURO
GERUNDIVO
praemandendus, –a, –um
SUPINO

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:PRAEMANDOR100}}