Donazione

praemĕdĭcātus

(praemedicatus, praemedicată, praemedicatum)

aggettivo I classe

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
praemedicatus
Gen.
praemedicati
Dat.
praemedicato
Acc.
praemedicatum
Abl.
praemedicato
Voc.
praemedicate
PLURALE
Nom.
praemedicati
Gen.
praemedicatōrum
Dat.
praemedicatis
Acc.
praemedicatos
Abl.
praemedicatis
Voc.
praemedicati
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
praemedicată
Gen.
praemedicatae
Dat.
praemedicatae
Acc.
praemedicatam
Abl.
praemedicatā
Voc.
praemedicată
PLURALE
Nom.
praemedicatae
Gen.
praemedicatārum
Dat.
praemedicatis
Acc.
praemedicatas
Abl.
praemedicatis
Voc.
praemedicatae
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
praemedicatum
Gen.
praemedicati
Dat.
praemedicato
Acc.
praemedicatum
Abl.
praemedicato
Voc.
praemedicatum
PLURALE
Nom.
praemedicata
Gen.
praemedicatōrum
Dat.
praemedicatis
Acc.
praemedicata
Abl.
praemedicatis
Voc.
praemedicata

‹ praemātūrus
praemĕdĭtans ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praemando v. tr. e intr. I coniug.
praemandor v. tr. III coniug.
praemandor v. tr. e intr. I coniug.
praemātūrē avv.
praemātūrus agg. I cl.
praemĕdĭcātus agg. I cl.
praemĕdĭtans agg. part. pres. II cl.
praemĕdĭtātē avv.
praemĕdĭtātĭo sost. femm. III decl.
praemĕdĭtātōrĭum Sost. nt. II decl.
praemeditatūrūs agg. part. fut.
praemeditatus agg. part. perf. I cl.
praemĕdĭtor v. tr. dep. I coniug.
praemercans agg. part. pres. II cl.
praemercatūrūs agg. part. fut.
praemercatus agg. part. perf. I cl.
praemercor v. tr. dep. I coniug.
praemersus agg. I cl.
praemĕtens agg. part. pres. II cl.
praemĕto v. tr. III coniug.
{{ID:PRAEMEDICATUS100}}
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android