Donazione

praemandens


aggettivo participio presente II classe

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
praemandens
Gen.
praemandentis
Dat.
praemandenti
Acc.
praemandentem
Abl.
praemandens
Voc.
praemandenti
PLURALE
Nom.
praemandentes
Gen.
praemandentium
Dat.
praemandentibus
Acc.
praemandentes
Abl.
praemandentes
Voc.
praemandentibus
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
praemandens
Gen.
praemandentis
Dat.
praemandenti
Acc.
praemandentem
Abl.
praemandens
Voc.
praemandenti
PLURALE
Nom.
praemandentes
Gen.
praemandentium
Dat.
praemandentibus
Acc.
praemandentes
Abl.
praemandentes
Voc.
praemandentibus
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
praemandens
Gen.
praemandentis
Dat.
praemandenti
Acc.
praemandens
Abl.
praemandens
Voc.
praemandenti
PLURALE
Nom.
praemandentia
Gen.
praemandentium
Dat.
praemandentibus
Acc.
praemandentia
Abl.
praemandentia
Voc.
praemandentibus

‹ praemandatus
praemando ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praemandans agg. part. pres. II cl.
praemandata Sost. nt. pl. II decl.
praemandatūrūs agg. part. fut.
praemandatus agg. part. perf. I cl.
praemandatus agg. inf. perf.
praemandens agg. part. pres. II cl.
praemando v. tr. III coniug.
praemando v. tr. e intr. I coniug.
praemandor v. tr. III coniug.
praemandor v. tr. e intr. I coniug.
praemātūrē avv.
praemātūrus agg. I cl.
praemĕdĭcātus agg. I cl.
praemĕdĭtans agg. part. pres. II cl.
praemĕdĭtātē avv.
praemĕdĭtātĭo sost. femm. III decl.
praemĕdĭtātōrĭum Sost. nt. II decl.
praemeditatūrūs agg. part. fut.
praemeditatus agg. part. perf. I cl.
praemĕdĭtor v. tr. dep. I coniug.
{{ID:PRAEMANDENS100}}
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android