praemĕdĭtor - Diatesi attiva

(praemĕdĭtor, praemĕdĭtāris, praemeditatus sum, praemĕdĭtāri)

verbo transitivo deponente I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praemĕdĭtor
II sing.
praemĕdĭtāris, praemĕdĭtāre
III sing.
praemĕdĭtātur
I plur.
praemĕdĭtāmur
II plur.
praemĕdĭtamĭni
III plur.
praemĕdĭtantur
IMPERFETTO
I sing.
praemĕdĭtābar
II sing.
praemĕdĭtabāris, praemĕdĭtabāre
III sing.
praemĕdĭtabātur
I plur.
praemĕdĭtabāmur
II plur.
praemĕdĭtabamĭni
III plur.
praemĕdĭtabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praemĕdĭtābor
II sing.
praemĕdĭtabĕris, praemĕdĭtabĕre
III sing.
praemĕdĭtabĭtur
I plur.
praemĕdĭtabĭmur
II plur.
praemĕdĭtabimĭni
III plur.
praemĕdĭtabuntur
PERFETTO
I sing.
praemeditatus, –a, –um sum
II sing.
praemeditatus, –a, –um es
III sing.
praemeditatus, –a, –um est
I plur.
praemeditati, –ae, –a sumus
II plur.
praemeditati, –ae, –a estis
III plur.
praemeditati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praemeditatus, –a, –um eram
II sing.
praemeditatus, –a, –um eras
III sing.
praemeditatus, –a, –um erat
I plur.
praemeditati, –ae, –a eramus
II plur.
praemeditati, –ae, –a eratis
III plur.
praemeditati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praemeditatus, –a, –um ero
II sing.
praemeditatus, –a, –um eris
III sing.
praemeditatus, –a, –um erit
I plur.
praemeditati, –ae, –a erimus
II plur.
praemeditati, –ae, –a eritis
III plur.
praemeditati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praemĕdĭter
II sing.
praemĕdĭtēris, praemĕdĭtēre
III sing.
praemĕdĭtētur
I plur.
praemĕdĭtēmur
II plur.
praemĕdĭtemĭni
III plur.
praemĕdĭtentur
IMPERFETTO
I sing.
praemĕdĭtārer
II sing.
praemĕdĭtarēris, praemĕdĭtarēre
III sing.
praemĕdĭtarētur
I plur.
praemĕdĭtarēmur
II plur.
praemĕdĭtaremĭni
III plur.
praemĕdĭtarentur
PERFETTO
I sing.
praemeditatus, –a, –um sim
II sing.
praemeditatus, –a, –um sis
III sing.
praemeditatus, –a, –um sit
I plur.
praemeditati, –ae, –a simus
II plur.
praemeditati, –ae, –a sitis
III plur.
praemeditati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praemeditatus, –a, –um essem
II sing.
praemeditatus, –a, –um esses
III sing.
praemeditatus, –a, –um esset
I plur.
praemeditati, –ae, –a essemus
II plur.
praemeditati, –ae, –a essetis
III plur.
praemeditati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praemĕdĭtāre
II plur.
praemĕdĭtamĭni
FUTURO
II sing.
praemĕdĭtātor
III sing.
praemĕdĭtātor
II plur.
III plur.
praemĕdĭtantor
INFINITO
PRESENTE
praemĕdĭtāri
PERFETTO
Singolare:
praemeditatus, –a, –um esse
Plurale:
praemeditati, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
praemeditatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
praemeditatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
praemĕdĭtans, –antis
FUTURO
praemeditatūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
praemeditatum
Passivo:
praemeditatu
GERUNDIO
Genitivo:
praemĕdĭtandi
Dativo:
praemĕdĭtando
Accusativo:
praemĕdĭtandum
Ablativo:
praemĕdĭtando
GERUNDIVO
praemĕdĭtandus, –a, –um






Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:PRAEMEDITOR100}}
---CACHE---