praemĕdĭtor - Diatesi attiva
(praemĕdĭtor, praemĕdĭtāris, praemeditatus sum, praemĕdĭtāri)verbo transitivo deponente I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praemĕdĭtor
II sing.
praemĕdĭtāris, praemĕdĭtāre
III sing.
praemĕdĭtātur
I plur.
praemĕdĭtāmur
II plur.
praemĕdĭtamĭni
III plur.
praemĕdĭtantur
IMPERFETTO
I sing.
praemĕdĭtābar
II sing.
praemĕdĭtabāris, praemĕdĭtabāre
III sing.
praemĕdĭtabātur
I plur.
praemĕdĭtabāmur
II plur.
praemĕdĭtabamĭni
III plur.
praemĕdĭtabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praemĕdĭtābor
II sing.
praemĕdĭtabĕris, praemĕdĭtabĕre
III sing.
praemĕdĭtabĭtur
I plur.
praemĕdĭtabĭmur
II plur.
praemĕdĭtabimĭni
III plur.
praemĕdĭtabuntur
PERFETTO
I sing.
praemeditatus, –a, –um sum
II sing.
praemeditatus, –a, –um es
III sing.
praemeditatus, –a, –um est
I plur.
praemeditati, –ae, –a sumus
II plur.
praemeditati, –ae, –a estis
III plur.
praemeditati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praemeditatus, –a, –um eram
II sing.
praemeditatus, –a, –um eras
III sing.
praemeditatus, –a, –um erat
I plur.
praemeditati, –ae, –a eramus
II plur.
praemeditati, –ae, –a eratis
III plur.
praemeditati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praemeditatus, –a, –um ero
II sing.
praemeditatus, –a, –um eris
III sing.
praemeditatus, –a, –um erit
I plur.
praemeditati, –ae, –a erimus
II plur.
praemeditati, –ae, –a eritis
III plur.
praemeditati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praemĕdĭter
II sing.
praemĕdĭtēris, praemĕdĭtēre
III sing.
praemĕdĭtētur
I plur.
praemĕdĭtēmur
II plur.
praemĕdĭtemĭni
III plur.
praemĕdĭtentur
IMPERFETTO
I sing.
praemĕdĭtārer
II sing.
praemĕdĭtarēris, praemĕdĭtarēre
III sing.
praemĕdĭtarētur
I plur.
praemĕdĭtarēmur
II plur.
praemĕdĭtaremĭni
III plur.
praemĕdĭtarentur
PERFETTO
I sing.
praemeditatus, –a, –um sim
II sing.
praemeditatus, –a, –um sis
III sing.
praemeditatus, –a, –um sit
I plur.
praemeditati, –ae, –a simus
II plur.
praemeditati, –ae, –a sitis
III plur.
praemeditati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praemeditatus, –a, –um essem
II sing.
praemeditatus, –a, –um esses
III sing.
praemeditatus, –a, –um esset
I plur.
praemeditati, –ae, –a essemus
II plur.
praemeditati, –ae, –a essetis
III plur.
praemeditati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praemĕdĭtāre
II plur.
praemĕdĭtamĭni
FUTURO
II sing.
praemĕdĭtātor
III sing.
praemĕdĭtātor
II plur.
–
III plur.
praemĕdĭtantor
INFINITO
PRESENTE
praemĕdĭtāri
PERFETTO
Singolare:
praemeditatus, –a, –um esse
Plurale:
praemeditati, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
praemeditatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
praemeditatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
praemĕdĭtans, –antis
FUTURO
praemeditatūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
praemeditatum
Passivo:
praemeditatu
GERUNDIO
Genitivo:
praemĕdĭtandi
Dativo:
praemĕdĭtando
Accusativo:
praemĕdĭtandum
Ablativo:
praemĕdĭtando
GERUNDIVO
praemĕdĭtandus, –a, –um
praemĕdĭtor v. tr. dep. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android