Donazione

praemeditatus


aggettivo participio perfetto I classe

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
praemeditatus
Gen.
praemeditati
Dat.
praemeditato
Acc.
praemeditatum
Abl.
praemeditate
Voc.
praemeditato
PLURALE
Nom.
praemeditati
Gen.
praemeditatōrum
Dat.
praemeditatis
Acc.
praemeditatos
Abl.
praemeditati
Voc.
praemeditatis
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
praemeditată
Gen.
praemeditatae
Dat.
praemeditatae
Acc.
praemeditatam
Abl.
praemeditată
Voc.
praemeditatā
PLURALE
Nom.
praemeditatae
Gen.
praemeditatārum
Dat.
praemeditatis
Acc.
praemeditatas
Abl.
praemeditatae
Voc.
praemeditatis
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
praemeditatum
Gen.
praemeditati
Dat.
praemeditato
Acc.
praemeditatum
Abl.
praemeditatum
Voc.
praemeditato
PLURALE
Nom.
praemeditata
Gen.
praemeditatōrum
Dat.
praemeditatis
Acc.
praemeditata
Abl.
praemeditata
Voc.
praemeditatis

‹ praemeditatūrūs
praemĕdĭtor ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praemĕdĭtans agg. part. pres. II cl.
praemĕdĭtātē avv.
praemĕdĭtātĭo sost. femm. III decl.
praemĕdĭtātōrĭum Sost. nt. II decl.
praemeditatūrūs agg. part. fut.
praemeditatus agg. part. perf. I cl.
praemĕdĭtor v. tr. dep. I coniug.
praemercans agg. part. pres. II cl.
praemercatūrūs agg. part. fut.
praemercatus agg. part. perf. I cl.
praemercor v. tr. dep. I coniug.
praemersus agg. I cl.
praemĕtens agg. part. pres. II cl.
praemĕto v. tr. III coniug.
praemĕtor v. tr. III coniug.
praemĕtŭens agg. part. pres. II cl.
praemĕtŭentĕr avv.
praemĕtŭo v. tr. e intr. III coniug.
praemĕtŭor v. tr. e intr. III coniug.
praemĭālis agg. II cl.
{{ID:PRAEMEDITATUS100}}
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android