Donazione

praecantor - Diatesi passiva

(praecanto, praecantas, praecantavi, praecantatum, praecantāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praecantor
II sing.
praecantāris, praecantāre
III sing.
praecantātur
I plur.
praecantāmur
II plur.
praecantamĭni
III plur.
praecantantur
IMPERFETTO
I sing.
praecantābar
II sing.
praecantabāris, praecantabāre
III sing.
praecantabātur
I plur.
praecantabāmur
II plur.
praecantabamĭni
III plur.
praecantabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praecantābor
II sing.
praecantabĕris, praecantabĕre
III sing.
praecantabĭtur
I plur.
praecantabĭmur
II plur.
praecantabimĭni
III plur.
praecantabuntur
PERFETTO
I sing.
praecantatus, –a, –um sum
II sing.
praecantatus, –a, –um es
III sing.
praecantatus, –a, –um est
I plur.
praecantati, –ae, –a sumus
II plur.
praecantati, –ae, –a estis
III plur.
praecantati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praecantatus, –a, –um eram
II sing.
praecantatus, –a, –um eras
III sing.
praecantatus, –a, –um erat
I plur.
praecantati, –ae, –a eramus
II plur.
praecantati, –ae, –a eratis
III plur.
praecantati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praecantatus, –a, –um ero
II sing.
praecantatus, –a, –um eris
III sing.
praecantatus, –a, –um erit
I plur.
praecantati, –ae, –a erimus
II plur.
praecantati, –ae, –a eritis
III plur.
praecantati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praecanter
II sing.
praecantēris, praecantēre
III sing.
praecantētur
I plur.
praecantēmur
II plur.
praecantemĭni
III plur.
praecantentur
IMPERFETTO
I sing.
praecantārer
II sing.
praecantarēris, praecantarēre
III sing.
praecantarētur
I plur.
praecantarēmur
II plur.
praecantaremĭni
III plur.
praecantarentur
PERFETTO
I sing.
praecantatus, –a, –um sim
II sing.
praecantatus, –a, –um sis
III sing.
praecantatus, –a, –um sit
I plur.
praecantati, –ae, –a simus
II plur.
praecantati, –ae, –a sitis
III plur.
praecantati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praecantatus, –a, –um essem
II sing.
praecantatus, –a, –um esses
III sing.
praecantatus, –a, –um esset
I plur.
praecantati, –ae, –a essemus
II plur.
praecantati, –ae, –a essetis
III plur.
praecantati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praecantāre
II plur.
praecantamĭni
FUTURO
II sing.
praecantātor
III sing.
praecantātor
II plur.
–
III plur.
praecantantor
PARTICIPIO
PERFETTO
praecantatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praecantāri
PERFETTO
Singolare:
praecantatus, –a, –um esse
Plurale:
praecantati, –ae, –a esse
FUTURO
praecantatum esse
GERUNDIVO
praecantandus, –a, –um
SUPINO
praecantatu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ praecanto
praecantŏr ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praecantatrix sost. femm. III decl.
praecantatūrūs agg. part. fut.
praecantatus agg. part. perf. I cl.
praecantatus agg. inf. perf.
praecanto v. tr. I coniug.
praecantor v. tr. I coniug.
praecantŏr sost. masch. III decl.
praecantrix sost. femm. III decl.
praecānus agg. I cl.
praecarpens agg. part. pres. II cl.
praecarpo v. tr. III coniug.
praecarpor v. tr. III coniug.
praecarptūrūs agg. part. fut.
praecarptus agg. part. perf. I cl.
praecarptus agg. inf. perf.
praecautūrūs agg. part. fut.
praecautus agg. part. perf. I cl.
praecautus agg. inf. perf.
praecăvens agg. part. pres. II cl.
praecăvĕo v. tr. e intr. II coniug.
{{ID:PRAECANTOR100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android