praecarpor - Diatesi passiva
(praecarpo, praecarpis, praecarpsi, praecarptum, praecarpĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praecarpor
II sing.
praecarpĕris, praecarpĕre
III sing.
praecarpĭtur
I plur.
praecarpĭmur
II plur.
praecarpimĭni
III plur.
praecarpuntur
IMPERFETTO
I sing.
praecarpēbar
II sing.
praecarpebāris, praecarpebāre
III sing.
praecarpebātur
I plur.
praecarpebāmur
II plur.
praecarpebamĭni
III plur.
praecarpebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praecarpar
II sing.
praecarpēris, praecarpēre
III sing.
praecarpētur
I plur.
praecarpēmur
II plur.
praecarpemĭni
III plur.
praecarpentur
PERFETTO
I sing.
praecarptus, –a, –um sum
II sing.
praecarptus, –a, –um es
III sing.
praecarptus, –a, –um est
I plur.
praecarpti, –ae, –a sumus
II plur.
praecarpti, –ae, –a estis
III plur.
praecarpti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praecarptus, –a, –um eram
II sing.
praecarptus, –a, –um eras
III sing.
praecarptus, –a, –um erat
I plur.
praecarpti, –ae, –a eramus
II plur.
praecarpti, –ae, –a eratis
III plur.
praecarpti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praecarptus, –a, –um ero
II sing.
praecarptus, –a, –um eris
III sing.
praecarptus, –a, –um erit
I plur.
praecarpti, –ae, –a erimus
II plur.
praecarpti, –ae, –a eritis
III plur.
praecarpti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praecarpar
II sing.
praecarpāris, praecarpāre
III sing.
praecarpātur
I plur.
praecarpāmur
II plur.
praecarpamĭni
III plur.
praecarpantur
IMPERFETTO
I sing.
praecarpĕrer
II sing.
praecarperēris, praecarperēre
III sing.
praecarperētur
I plur.
praecarperēmur
II plur.
praecarperemĭni
III plur.
praecarperentur
PERFETTO
I sing.
praecarptus, –a, –um sim
II sing.
praecarptus, –a, –um sis
III sing.
praecarptus, –a, –um sit
I plur.
praecarpti, –ae, –a simus
II plur.
praecarpti, –ae, –a sitis
III plur.
praecarpti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praecarptus, –a, –um essem
II sing.
praecarptus, –a, –um esses
III sing.
praecarptus, –a, –um esset
I plur.
praecarpti, –ae, –a essemus
II plur.
praecarpti, –ae, –a essetis
III plur.
praecarpti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praecarpĕre
II plur.
praecarpimĭni
FUTURO
II sing.
praecarpĭtor
III sing.
praecarpĭtor
II plur.
–
III plur.
praecarpuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
praecarptus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praecarpi
PERFETTO
Singolare:
praecarptus, –a, –um esse
Plurale:
praecarpti, –ae, –a esse
FUTURO
praecarptum esse
GERUNDIVO
praecarpendus, –a, –um
SUPINO
praecarptu
Vedi la forma attiva di questo lemma
praecarpor v. tr. III coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android