Donazione

praecanto - Diatesi attiva

(praecanto, praecantas, praecantavi, praecantatum, praecantāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praecanto
II sing.
praecantas
III sing.
praecantat
I plur.
praecantāmus
II plur.
praecantātis
III plur.
praecantant
IMPERFETTO
I sing.
praecantābam
II sing.
praecantābas
III sing.
praecantābat
I plur.
praecantabāmus
II plur.
praecantabātis
III plur.
praecantābant
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praecantābo
II sing.
praecantābis
III sing.
praecantābit
I plur.
praecantabĭmus
II plur.
praecantabĭtis
III plur.
praecantābunt
PERFETTO
I sing.
praecantavi
II sing.
praecantavisti
III sing.
praecantavit
I plur.
praecantavĭmus
II plur.
praecantavistis
III plur.
praecantavērunt, praecantavēre
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praecantavĕram
II sing.
praecantavĕras
III sing.
praecantavĕrat
I plur.
praecantaverāmus
II plur.
praecantaverātis
III plur.
praecantavĕrant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praecantavĕro
II sing.
praecantavĕris
III sing.
praecantavĕrit
I plur.
praecantaverĭmus
II plur.
praecantaverĭtis
III plur.
praecantavĕrint
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praecantem
II sing.
praecantes
III sing.
praecantet
I plur.
praecantēmus
II plur.
praecantētis
III plur.
praecantent
IMPERFETTO
I sing.
praecantārem
II sing.
praecantāres
III sing.
praecantāret
I plur.
praecantarēmus
II plur.
praecantarētis
III plur.
praecantārent
PERFETTO
I sing.
praecantavĕrim
II sing.
praecantavĕris
III sing.
praecantavĕrit
I plur.
praecantaverĭmus
II plur.
praecantaverĭtis
III plur.
praecantavĕrint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praecantavissem
II sing.
praecantavisses
III sing.
praecantavisset
I plur.
praecantavissēmus
II plur.
praecantavissētis
III plur.
praecantavissent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praecanta
II plur.
praecantāte
FUTURO
II sing.
praecantāto
III sing.
praecantāto
II plur.
praecantatōte
III plur.
praecantanto
PARTICIPIO
PRESENTE
praecantans, –antis
FUTURO
praecantatūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
praecantāre
PERFETTO
praecantavisse
FUTURO
Singolare:
praecantatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
praecantatūros, –as, –a esse
GERUNDIO
Genitivo:
praecantandi
Dativo:
praecantando
Accusativo:
ad praecantandum
Ablativo:
praecantando
SUPINO
praecantatum

Vedi la forma passiva di questo lemma

‹ praecantatus
praecantor ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praecantātŏr sost. masch. III decl.
praecantatrix sost. femm. III decl.
praecantatūrūs agg. part. fut.
praecantatus agg. part. perf. I cl.
praecantatus agg. inf. perf.
praecanto v. tr. I coniug.
praecantor v. tr. I coniug.
praecantŏr sost. masch. III decl.
praecantrix sost. femm. III decl.
praecānus agg. I cl.
praecarpens agg. part. pres. II cl.
praecarpo v. tr. III coniug.
praecarpor v. tr. III coniug.
praecarptūrūs agg. part. fut.
praecarptus agg. part. perf. I cl.
praecarptus agg. inf. perf.
praecautūrūs agg. part. fut.
praecautus agg. part. perf. I cl.
praecautus agg. inf. perf.
praecăvens agg. part. pres. II cl.
{{ID:PRAECANTO100}}
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android