praelior - Diatesi attiva
(praelior, praeliāris, praeliatus sum, praeliāri)verbo intransitivo deponente I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praelior
II sing.
praeliāris, praeliāre
III sing.
praeliātur
I plur.
praeliāmur
II plur.
praeliamĭni
III plur.
praeliantur
IMPERFETTO
I sing.
praeliābar
II sing.
praeliabāris, praeliabāre
III sing.
praeliabātur
I plur.
praeliabāmus
II plur.
praeliabamĭni
III plur.
praeliantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praeliābor
II sing.
praeliabĕris, praeliabĕre
III sing.
praeliabĭtur
I plur.
praeliabĭmur
II plur.
praeliabimĭni
III plur.
praeliabuntur
PERFETTO
I sing.
praeliatus, –a, –um sum
II sing.
praeliatus, –a, –um es
III sing.
praeliatus, –a, –um est
I plur.
praeliati, –ae, –a sumus
II plur.
praeliati, –ae, –a estis
III plur.
praeliati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praeliatus, –a, –um eram
II sing.
praeliatus, –a, –um eras
III sing.
praeliatus, –a, –um erat
I plur.
praeliati, –ae, –a eramus
II plur.
praeliati, –ae, –a eratis
III plur.
praeliati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praeliatus, –a, –um ero
II sing.
praeliatus, –a, –um eris
III sing.
praeliatus, –a, –um erit
I plur.
praeliati, –ae, –a erimus
II plur.
praeliati, –ae, –a eritis
III plur.
praeliati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praelier
II sing.
praeliēris, praeliēre
III sing.
praeliētur
I plur.
praeliēmur
II plur.
praeliemĭni
III plur.
praelientur
IMPERFETTO
I sing.
praeliārer
II sing.
praeliarēris, praeliarēre
III sing.
praeliarētur
I plur.
praeliāremur
II plur.
praeliaremĭni
III plur.
praeliarentur
PERFETTO
I sing.
praeliatus, –a, –um sim
II sing.
praeliatus, –a, –um sis
III sing.
praeliatus, –a, –um sit
I plur.
praeliati, –ae, –a simus
II plur.
praeliati, –ae, –a sitis
III plur.
praeliati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praeliatus, –a, –um essem
II sing.
praeliatus, –a, –um esses
III sing.
praeliatus, –a, –um esset
I plur.
praeliati, –ae, –a essemus
II plur.
praeliati, –ae, –a essetis
III plur.
praeliati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praeliāre
II plur.
praeliamĭni
FUTURO
II sing.
praeliātor
III sing.
praeliātor
II plur.
–
III plur.
praeliantor
INFINITO
PRESENTE
praeliāri
PERFETTO
Singolare:
praeliatus, –a, –um esse
Plurale:
praeliati, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
praeliatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
praeliatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
praelians, –antis
FUTURO
praeliatūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
praeliatum
Passivo:
–
GERUNDIO
Genitivo:
praeliandi
Dativo:
praeliando
Accusativo:
praeliandum
Ablativo:
praeliando
GERUNDIVO
–
praelior v. intr. dep. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android