Donazione

praelŏco - Diatesi attiva

(praelŏco, praelŏcas, praelocavi, praelocatum, praelŏcāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praelŏco
II sing.
praelŏcas
III sing.
praelŏcat
I plur.
praelŏcāmus
II plur.
praelŏcātis
III plur.
praelŏcant
IMPERFETTO
I sing.
praelŏcābam
II sing.
praelŏcābas
III sing.
praelŏcābat
I plur.
praelŏcabāmus
II plur.
praelŏcabātis
III plur.
praelŏcābant
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praelŏcābo
II sing.
praelŏcābis
III sing.
praelŏcābit
I plur.
praelŏcabĭmus
II plur.
praelŏcabĭtis
III plur.
praelŏcābunt
PERFETTO
I sing.
praelocavi
II sing.
praelocavisti
III sing.
praelocavit
I plur.
praelocavĭmus
II plur.
praelocavistis
III plur.
praelocavērunt, praelocavēre
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praelocavĕram
II sing.
praelocavĕras
III sing.
praelocavĕrat
I plur.
praelocaverāmus
II plur.
praelocaverātis
III plur.
praelocavĕrant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praelocavĕro
II sing.
praelocavĕris
III sing.
praelocavĕrit
I plur.
praelocaverĭmus
II plur.
praelocaverĭtis
III plur.
praelocavĕrint
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praelŏcem
II sing.
praelŏces
III sing.
praelŏcet
I plur.
praelŏcēmus
II plur.
praelŏcētis
III plur.
praelŏcent
IMPERFETTO
I sing.
praelŏcārem
II sing.
praelŏcāres
III sing.
praelŏcāret
I plur.
praelŏcarēmus
II plur.
praelŏcarētis
III plur.
praelŏcārent
PERFETTO
I sing.
praelocavĕrim
II sing.
praelocavĕris
III sing.
praelocavĕrit
I plur.
praelocaverĭmus
II plur.
praelocaverĭtis
III plur.
praelocavĕrint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praelocavissem
II sing.
praelocavisses
III sing.
praelocavisset
I plur.
praelocavissēmus
II plur.
praelocavissētis
III plur.
praelocavissent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praelŏca
II plur.
praelŏcāte
FUTURO
II sing.
praelŏcāto
III sing.
praelŏcāto
II plur.
praelŏcatōte
III plur.
praelŏcanto
PARTICIPIO
PRESENTE
praelŏcans, –antis
FUTURO
praelocatūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
praelŏcāre
PERFETTO
praelocavisse
FUTURO
Singolare:
praelocatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
praelocatūros, –as, –a esse
GERUNDIO
Genitivo:
praelŏcandi
Dativo:
praelŏcando
Accusativo:
ad praelŏcandum
Ablativo:
praelŏcando
SUPINO
praelocatum

Vedi la forma passiva di questo lemma

‹ praelocatus
praelŏcor ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praelium Sost. nt. II decl.
praelŏcans agg. part. pres. II cl.
praelocatūrūs agg. part. fut.
praelocatus agg. part. perf. I cl.
praelocatus agg. inf. perf.
praelŏco v. tr. I coniug.
praelŏcor v. tr. I coniug.
praelŏcūtĭo sost. femm. III decl.
praelocutūrūs agg. part. fut.
praelocutus agg. part. perf. I cl.
praelongans agg. part. pres. II cl.
praelongatūrūs agg. part. fut.
praelongatus agg. part. perf. I cl.
praelongatus agg. inf. perf.
praelongo v. tr. I coniug.
praelongor v. tr. I coniug.
praelongus agg. I cl.
praelŏquens agg. part. pres. II cl.
praelŏquor v. tr. e intr. dep. III coniug.
praelūcens agg. part. pres. II cl.
{{ID:PRAELOCO100}}
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android