Donazione

praelĭnens


aggettivo participio presente II classe

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
praelĭnens
Gen.
praelĭnentis
Dat.
praelĭnenti
Acc.
praelĭnentem
Abl.
praelĭnens
Voc.
praelĭnenti
PLURALE
Nom.
praelĭnentes
Gen.
praelĭnentium
Dat.
praelĭnentibus
Acc.
praelĭnentes
Abl.
praelĭnentes
Voc.
praelĭnentibus
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
praelĭnens
Gen.
praelĭnentis
Dat.
praelĭnenti
Acc.
praelĭnentem
Abl.
praelĭnens
Voc.
praelĭnenti
PLURALE
Nom.
praelĭnentes
Gen.
praelĭnentium
Dat.
praelĭnentibus
Acc.
praelĭnentes
Abl.
praelĭnentes
Voc.
praelĭnentibus
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
praelĭnens
Gen.
praelĭnentis
Dat.
praelĭnenti
Acc.
praelĭnens
Abl.
praelĭnens
Voc.
praelĭnenti
PLURALE
Nom.
praelĭnentia
Gen.
praelĭnentium
Dat.
praelĭnentibus
Acc.
praelĭnentia
Abl.
praelĭnentia
Voc.
praelĭnentibus

‹ praelĭgor
praelĭno ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praeligatūrūs agg. part. fut.
praeligatus agg. part. perf. I cl.
praeligatus agg. inf. perf.
praelĭgo v. tr. I coniug.
praelĭgor v. tr. I coniug.
praelĭnens agg. part. pres. II cl.
praelĭno v. tr. III coniug.
praelĭnor v. tr. III coniug.
praelior v. intr. dep. I coniug.
praelitūrūs agg. part. fut.
praelitus agg. part. perf. I cl.
praelitus agg. inf. perf.
praelium Sost. nt. II decl.
praelŏcans agg. part. pres. II cl.
praelocatūrūs agg. part. fut.
praelocatus agg. part. perf. I cl.
praelocatus agg. inf. perf.
praelŏco v. tr. I coniug.
praelŏcor v. tr. I coniug.
praelŏcūtĭo sost. femm. III decl.
{{ID:PRAELINENS100}}
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android