praelĭgor - Diatesi passiva
(praelĭgo, praelĭgas, praeligavi, praeligatum, praelĭgāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praelĭgor
II sing.
praelĭgāris, praelĭgāre
III sing.
praelĭgātur
I plur.
praelĭgāmur
II plur.
praelĭgamĭni
III plur.
praelĭgantur
IMPERFETTO
I sing.
praelĭgābar
II sing.
praelĭgabāris, praelĭgabāre
III sing.
praelĭgabātur
I plur.
praelĭgabāmur
II plur.
praelĭgabamĭni
III plur.
praelĭgabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praelĭgābor
II sing.
praelĭgabĕris, praelĭgabĕre
III sing.
praelĭgabĭtur
I plur.
praelĭgabĭmur
II plur.
praelĭgabimĭni
III plur.
praelĭgabuntur
PERFETTO
I sing.
praeligatus, –a, –um sum
II sing.
praeligatus, –a, –um es
III sing.
praeligatus, –a, –um est
I plur.
praeligati, –ae, –a sumus
II plur.
praeligati, –ae, –a estis
III plur.
praeligati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praeligatus, –a, –um eram
II sing.
praeligatus, –a, –um eras
III sing.
praeligatus, –a, –um erat
I plur.
praeligati, –ae, –a eramus
II plur.
praeligati, –ae, –a eratis
III plur.
praeligati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praeligatus, –a, –um ero
II sing.
praeligatus, –a, –um eris
III sing.
praeligatus, –a, –um erit
I plur.
praeligati, –ae, –a erimus
II plur.
praeligati, –ae, –a eritis
III plur.
praeligati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praelĭger
II sing.
praelĭgēris, praelĭgēre
III sing.
praelĭgētur
I plur.
praelĭgēmur
II plur.
praelĭgemĭni
III plur.
praelĭgentur
IMPERFETTO
I sing.
praelĭgārer
II sing.
praelĭgarēris, praelĭgarēre
III sing.
praelĭgarētur
I plur.
praelĭgarēmur
II plur.
praelĭgaremĭni
III plur.
praelĭgarentur
PERFETTO
I sing.
praeligatus, –a, –um sim
II sing.
praeligatus, –a, –um sis
III sing.
praeligatus, –a, –um sit
I plur.
praeligati, –ae, –a simus
II plur.
praeligati, –ae, –a sitis
III plur.
praeligati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praeligatus, –a, –um essem
II sing.
praeligatus, –a, –um esses
III sing.
praeligatus, –a, –um esset
I plur.
praeligati, –ae, –a essemus
II plur.
praeligati, –ae, –a essetis
III plur.
praeligati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praelĭgāre
II plur.
praelĭgamĭni
FUTURO
II sing.
praelĭgātor
III sing.
praelĭgātor
II plur.
–
III plur.
praelĭgantor
PARTICIPIO
PERFETTO
praeligatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praelĭgāri
PERFETTO
Singolare:
praeligatus, –a, –um esse
Plurale:
praeligati, –ae, –a esse
FUTURO
praeligatum esse
GERUNDIVO
praelĭgandus, –a, –um
SUPINO
praeligatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
praelĭgor v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android