Donazione

praelŏcor - Diatesi passiva

(praelŏco, praelŏcas, praelocavi, praelocatum, praelŏcāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praelŏcor
II sing.
praelŏcāris, praelŏcāre
III sing.
praelŏcātur
I plur.
praelŏcāmur
II plur.
praelŏcamĭni
III plur.
praelŏcantur
IMPERFETTO
I sing.
praelŏcābar
II sing.
praelŏcabāris, praelŏcabāre
III sing.
praelŏcabātur
I plur.
praelŏcabāmur
II plur.
praelŏcabamĭni
III plur.
praelŏcabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praelŏcābor
II sing.
praelŏcabĕris, praelŏcabĕre
III sing.
praelŏcabĭtur
I plur.
praelŏcabĭmur
II plur.
praelŏcabimĭni
III plur.
praelŏcabuntur
PERFETTO
I sing.
praelocatus, –a, –um sum
II sing.
praelocatus, –a, –um es
III sing.
praelocatus, –a, –um est
I plur.
praelocati, –ae, –a sumus
II plur.
praelocati, –ae, –a estis
III plur.
praelocati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praelocatus, –a, –um eram
II sing.
praelocatus, –a, –um eras
III sing.
praelocatus, –a, –um erat
I plur.
praelocati, –ae, –a eramus
II plur.
praelocati, –ae, –a eratis
III plur.
praelocati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praelocatus, –a, –um ero
II sing.
praelocatus, –a, –um eris
III sing.
praelocatus, –a, –um erit
I plur.
praelocati, –ae, –a erimus
II plur.
praelocati, –ae, –a eritis
III plur.
praelocati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praelŏcer
II sing.
praelŏcēris, praelŏcēre
III sing.
praelŏcētur
I plur.
praelŏcēmur
II plur.
praelŏcemĭni
III plur.
praelŏcentur
IMPERFETTO
I sing.
praelŏcārer
II sing.
praelŏcarēris, praelŏcarēre
III sing.
praelŏcarētur
I plur.
praelŏcarēmur
II plur.
praelŏcaremĭni
III plur.
praelŏcarentur
PERFETTO
I sing.
praelocatus, –a, –um sim
II sing.
praelocatus, –a, –um sis
III sing.
praelocatus, –a, –um sit
I plur.
praelocati, –ae, –a simus
II plur.
praelocati, –ae, –a sitis
III plur.
praelocati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praelocatus, –a, –um essem
II sing.
praelocatus, –a, –um esses
III sing.
praelocatus, –a, –um esset
I plur.
praelocati, –ae, –a essemus
II plur.
praelocati, –ae, –a essetis
III plur.
praelocati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praelŏcāre
II plur.
praelŏcamĭni
FUTURO
II sing.
praelŏcātor
III sing.
praelŏcātor
II plur.
–
III plur.
praelŏcantor
PARTICIPIO
PERFETTO
praelocatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praelŏcāri
PERFETTO
Singolare:
praelocatus, –a, –um esse
Plurale:
praelocati, –ae, –a esse
FUTURO
praelocatum esse
GERUNDIVO
praelŏcandus, –a, –um
SUPINO
praelocatu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ praelŏco
praelŏcūtĭo ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praelŏcans agg. part. pres. II cl.
praelocatūrūs agg. part. fut.
praelocatus agg. part. perf. I cl.
praelocatus agg. inf. perf.
praelŏco v. tr. I coniug.
praelŏcor v. tr. I coniug.
praelŏcūtĭo sost. femm. III decl.
praelocutūrūs agg. part. fut.
praelocutus agg. part. perf. I cl.
praelongans agg. part. pres. II cl.
praelongatūrūs agg. part. fut.
praelongatus agg. part. perf. I cl.
praelongatus agg. inf. perf.
praelongo v. tr. I coniug.
praelongor v. tr. I coniug.
praelongus agg. I cl.
praelŏquens agg. part. pres. II cl.
praelŏquor v. tr. e intr. dep. III coniug.
praelūcens agg. part. pres. II cl.
praelūcĕo v. tr. e intr. II coniug.
{{ID:PRAELOCOR100}}
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android