praelĭnor - Diatesi passiva
(praelĭno, praelĭnis, praelitum, praelĭnĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praelĭnor
II sing.
praelĭnĕris, praelĭnĕre
III sing.
praelĭnĭtur
I plur.
praelĭnĭmur
II plur.
praelĭnimĭni
III plur.
praelĭnuntur
IMPERFETTO
I sing.
praelĭnēbar
II sing.
praelĭnebāris, praelĭnebāre
III sing.
praelĭnebātur
I plur.
praelĭnebāmur
II plur.
praelĭnebamĭni
III plur.
praelĭnebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praelĭnar
II sing.
praelĭnēris, praelĭnēre
III sing.
praelĭnētur
I plur.
praelĭnēmur
II plur.
praelĭnemĭni
III plur.
praelĭnentur
PERFETTO
I sing.
praelitus, –a, –um sum
II sing.
praelitus, –a, –um es
III sing.
praelitus, –a, –um est
I plur.
praeliti, –ae, –a sumus
II plur.
praeliti, –ae, –a estis
III plur.
praeliti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praelitus, –a, –um eram
II sing.
praelitus, –a, –um eras
III sing.
praelitus, –a, –um erat
I plur.
praeliti, –ae, –a eramus
II plur.
praeliti, –ae, –a eratis
III plur.
praeliti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praelitus, –a, –um ero
II sing.
praelitus, –a, –um eris
III sing.
praelitus, –a, –um erit
I plur.
praeliti, –ae, –a erimus
II plur.
praeliti, –ae, –a eritis
III plur.
praeliti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praelĭnar
II sing.
praelĭnāris, praelĭnāre
III sing.
praelĭnātur
I plur.
praelĭnāmur
II plur.
praelĭnamĭni
III plur.
praelĭnantur
IMPERFETTO
I sing.
praelĭnĕrer
II sing.
praelĭnerēris, praelĭnerēre
III sing.
praelĭnerētur
I plur.
praelĭnerēmur
II plur.
praelĭneremĭni
III plur.
praelĭnerentur
PERFETTO
I sing.
praelitus, –a, –um sim
II sing.
praelitus, –a, –um sis
III sing.
praelitus, –a, –um sit
I plur.
praeliti, –ae, –a simus
II plur.
praeliti, –ae, –a sitis
III plur.
praeliti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praelitus, –a, –um essem
II sing.
praelitus, –a, –um esses
III sing.
praelitus, –a, –um esset
I plur.
praeliti, –ae, –a essemus
II plur.
praeliti, –ae, –a essetis
III plur.
praeliti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praelĭnĕre
II plur.
praelĭnimĭni
FUTURO
II sing.
praelĭnĭtor
III sing.
praelĭnĭtor
II plur.
–
III plur.
praelĭnuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
praelitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praelĭni
PERFETTO
Singolare:
praelitus, –a, –um esse
Plurale:
praeliti, –ae, –a esse
FUTURO
praelitum esse
GERUNDIVO
praelĭnendus, –a, –um
SUPINO
praelitu
Vedi la forma attiva di questo lemma
praelĭnor v. tr. III coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android