praepĕdĭor - Diatesi passiva
(praepĕdĭo, praepĕdis, praepedii, praepeditum, praepĕdīre)verbo transitivo IV coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praepĕdĭor
II sing.
praepĕdīris, praepĕdīre
III sing.
praepĕdītur
I plur.
praepĕdīmur
II plur.
praepĕdimĭni
III plur.
praepĕdiuntur
IMPERFETTO
I sing.
praepĕdiēbar
II sing.
praepĕdiebāris, praepĕdiebāre
III sing.
praepĕdiebātur
I plur.
praepĕdiebāmur
II plur.
praepĕdiebamĭni
III plur.
praepĕdiebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praepĕdĭar
II sing.
praepĕdiēris, praepĕdiēre
III sing.
praepĕdiētur
I plur.
praepĕdiēmur
II plur.
praepĕdiemĭni
III plur.
praepĕdientur
PERFETTO
I sing.
praepeditus, –a, –um sum
II sing.
praepeditus, –a, –um es
III sing.
praepeditus, –a, –um est
I plur.
praepediti, –ae, –a sumus
II plur.
praepediti, –ae, –a estis
III plur.
praepediti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praepeditus, –a, –um eram
II sing.
praepeditus, –a, –um eras
III sing.
praepeditus, –a, –um erat
I plur.
praepediti, –ae, –a eramus
II plur.
praepediti, –ae, –a eratis
III plur.
praepediti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praepeditus, –a, –um ero
II sing.
praepeditus, –a, –um eris
III sing.
praepeditus, –a, –um erit
I plur.
praepediti, –ae, –a erimus
II plur.
praepediti, –ae, –a eritis
III plur.
praepediti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praepĕdĭar
II sing.
praepĕdiāris, praepĕdiāre
III sing.
praepĕdiātur
I plur.
praepĕdiāmur
II plur.
praepĕdiamĭni
III plur.
praepĕdiantur
IMPERFETTO
I sing.
praepĕdīrer
II sing.
praepĕdirēris, praepediirēre
III sing.
praepĕdirētur
I plur.
praepĕdirēmur
II plur.
praepĕdirēmini
III plur.
praepĕdirentur
PERFETTO
I sing.
praepeditus, –a, –um sim
II sing.
praepeditus, –a, –um sis
III sing.
praepeditus, –a, –um sit
I plur.
praepediti, –ae, –a simus
II plur.
praepediti, –ae, –a sitis
III plur.
praepediti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praepeditus, –a, –um essem
II sing.
praepeditus, –a, –um esses
III sing.
praepeditus, –a, –um esset
I plur.
praepediti, –ae, –a essemus
II plur.
praepediti, –ae, –a essetis
III plur.
praepediti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praepĕdīre
II plur.
praepĕdimĭni
FUTURO
II sing.
praepĕdītor
III sing.
praepĕdītor
II plur.
–
III plur.
praepĕdiuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
praepeditus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praepĕdīri
PERFETTO
Singolare:
praepeditus, –a, –um esse
Plurale:
praepediti, –ae, –a esse
FUTURO
praepeditum esse
GERUNDIVO
praepĕdiendus, –a, –um
SUPINO
praepeditu
Vedi la forma attiva di questo lemma
praepĕdĭor v. tr. IV coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android