Donazione

praefŭgiens


aggettivo participio presente II classe

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
praefŭgiens
Gen.
praefŭgientis
Dat.
praefŭgienti
Acc.
praefŭgientem
Abl.
praefŭgiens
Voc.
praefŭgienti
PLURALE
Nom.
praefŭgientes
Gen.
praefŭgientium
Dat.
praefŭgientibus
Acc.
praefŭgientes
Abl.
praefŭgientes
Voc.
praefŭgientibus
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
praefŭgiens
Gen.
praefŭgientis
Dat.
praefŭgienti
Acc.
praefŭgientem
Abl.
praefŭgiens
Voc.
praefŭgienti
PLURALE
Nom.
praefŭgientes
Gen.
praefŭgientium
Dat.
praefŭgientibus
Acc.
praefŭgientes
Abl.
praefŭgientes
Voc.
praefŭgientibus
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
praefŭgiens
Gen.
praefŭgientis
Dat.
praefŭgienti
Acc.
praefŭgiens
Abl.
praefŭgiens
Voc.
praefŭgienti
PLURALE
Nom.
praefŭgientia
Gen.
praefŭgientium
Dat.
praefŭgientibus
Acc.
praefŭgientia
Abl.
praefŭgientia
Voc.
praefŭgientibus

‹ praefringor
praefŭgĭo ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praefractus agg. part. perf. I cl.
praefractus agg. inf. perf.
praefringens agg. part. pres. II cl.
praefringo v. tr. III coniug.
praefringor v. tr. III coniug.
praefŭgiens agg. part. pres. II cl.
praefŭgĭo v. intr. III coniug. in -io
praefulciens agg. part. pres. II cl.
praefulcĭo v. tr. IV coniug.
praefulcĭor v. tr. IV coniug.
praefulgens agg. part. pres. II cl.
praefulgĕo v. intr. II coniug.
praefulgĭdus agg. I cl.
praefulgŭrans agg. part. pres. II cl.
praefulgŭro v. tr. e intr. I coniug.
praefulgŭror v. tr. e intr. I coniug.
praefultūrūs agg. part. fut.
praefultus agg. part. perf. I cl.
praefultus agg. inf. perf.
praefŭrens agg. part. pres. II cl.
{{ID:PRAEFUGIENS100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android