Donazione

praefulcĭor - Diatesi passiva

(praefulcĭo, praefulcis, praefulsi, praefultum, praefulcīre)

verbo transitivo IV coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praefulcĭor
II sing.
praefulcīris, praefulcīre
III sing.
praefulcītur
I plur.
praefulcīmur
II plur.
praefulcimĭni
III plur.
praefulciuntur
IMPERFETTO
I sing.
praefulciēbar
II sing.
praefulciebāris, praefulciebāre
III sing.
praefulciebātur
I plur.
praefulciebāmur
II plur.
praefulciebamĭni
III plur.
praefulciebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praefulcĭar
II sing.
praefulciēris, praefulciēre
III sing.
praefulciētur
I plur.
praefulciēmur
II plur.
praefulciemĭni
III plur.
praefulcientur
PERFETTO
I sing.
praefultus, –a, –um sum
II sing.
praefultus, –a, –um es
III sing.
praefultus, –a, –um est
I plur.
praefulti, –ae, –a sumus
II plur.
praefulti, –ae, –a estis
III plur.
praefulti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praefultus, –a, –um eram
II sing.
praefultus, –a, –um eras
III sing.
praefultus, –a, –um erat
I plur.
praefulti, –ae, –a eramus
II plur.
praefulti, –ae, –a eratis
III plur.
praefulti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praefultus, –a, –um ero
II sing.
praefultus, –a, –um eris
III sing.
praefultus, –a, –um erit
I plur.
praefulti, –ae, –a erimus
II plur.
praefulti, –ae, –a eritis
III plur.
praefulti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praefulcĭar
II sing.
praefulciāris, praefulciāre
III sing.
praefulciātur
I plur.
praefulciāmur
II plur.
praefulciamĭni
III plur.
praefulciantur
IMPERFETTO
I sing.
praefulcīrer
II sing.
praefulcirēris, praefulsirēre
III sing.
praefulcirētur
I plur.
praefulcirēmur
II plur.
praefulcirēmini
III plur.
praefulcirentur
PERFETTO
I sing.
praefultus, –a, –um sim
II sing.
praefultus, –a, –um sis
III sing.
praefultus, –a, –um sit
I plur.
praefulti, –ae, –a simus
II plur.
praefulti, –ae, –a sitis
III plur.
praefulti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praefultus, –a, –um essem
II sing.
praefultus, –a, –um esses
III sing.
praefultus, –a, –um esset
I plur.
praefulti, –ae, –a essemus
II plur.
praefulti, –ae, –a essetis
III plur.
praefulti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praefulcīre
II plur.
praefulcimĭni
FUTURO
II sing.
praefulcītor
III sing.
praefulcītor
II plur.
–
III plur.
praefulciuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
praefultus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praefulcīri
PERFETTO
Singolare:
praefultus, –a, –um esse
Plurale:
praefulti, –ae, –a esse
FUTURO
praefultum esse
GERUNDIVO
praefulciendus, –a, –um
SUPINO
praefultu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ praefulcĭo
praefulgens ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praefringor v. tr. III coniug.
praefŭgiens agg. part. pres. II cl.
praefŭgĭo v. intr. III coniug. in -io
praefulciens agg. part. pres. II cl.
praefulcĭo v. tr. IV coniug.
praefulcĭor v. tr. IV coniug.
praefulgens agg. part. pres. II cl.
praefulgĕo v. intr. II coniug.
praefulgĭdus agg. I cl.
praefulgŭrans agg. part. pres. II cl.
praefulgŭro v. tr. e intr. I coniug.
praefulgŭror v. tr. e intr. I coniug.
praefultūrūs agg. part. fut.
praefultus agg. part. perf. I cl.
praefultus agg. inf. perf.
praefŭrens agg. part. pres. II cl.
praefurnĭum Sost. nt. II decl.
praefŭro v. intr. III coniug.
praegaudens agg. part. pres. II cl.
praegaudĕo v. intr. II coniug.
{{ID:PRAEFULCIOR100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android