Donazione

praecăvĕor - Diatesi passiva

(praecăvĕo, praecăves, praecavi, praecautum, praecăvēre)

verbo transitivo e intransitivo II coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praecăvĕor
II sing.
praecăvēris, praecăvēre
III sing.
praecăvētur
I plur.
praecăvēmur
II plur.
praecăvemĭni
III plur.
praecăventur
IMPERFETTO
I sing.
praecăvēbar
II sing.
praecăvebāris, praecăvebāre
III sing.
praecăvebātur
I plur.
praecăvebāmur
II plur.
praecăvebamĭni
III plur.
praecăvebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praecăvēbor
II sing.
praecăvebĕris, praecăvebĕre
III sing.
praecăvebĭtur
I plur.
praecăvebĭmur
II plur.
praecăvebimĭni
III plur.
praecăvebuntur
PERFETTO
I sing.
praecautus, –a, –um sum
II sing.
praecautus, –a, –um es
III sing.
praecautus, –a, –um est
I plur.
praecauti, –ae, –a sumus
II plur.
praecauti, –ae, –a estis
III plur.
praecauti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praecautus, –a, –um eram
II sing.
praecautus, –a, –um eras
III sing.
praecautus, –a, –um erat
I plur.
praecauti, –ae, –a eramus
II plur.
praecauti, –ae, –a eratis
III plur.
praecauti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praecautus, –a, –um ero
II sing.
praecautus, –a, –um eris
III sing.
praecautus, –a, –um erit
I plur.
praecauti, –ae, –a erimus
II plur.
praecauti, –ae, –a eritis
III plur.
praecauti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praecăvĕar
II sing.
praecăveāris, praecăveāre
III sing.
praecăveātur
I plur.
praecăveāmur
II plur.
praecăveamĭni
III plur.
praecăveantur
IMPERFETTO
I sing.
praecăvērer
II sing.
praecăverēris, praecăverēre
III sing.
praecăverētur
I plur.
praecăverēmur
II plur.
praecăveremĭni
III plur.
praecăverentur
PERFETTO
I sing.
praecautus, –a, –um sim
II sing.
praecautus, –a, –um sis
III sing.
praecautus, –a, –um sit
I plur.
praecauti, –ae, –a simus
II plur.
praecauti, –ae, –a sitis
III plur.
praecauti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praecautus, –a, –um essem
II sing.
praecautus, –a, –um esses
III sing.
praecautus, –a, –um esset
I plur.
praecauti, –ae, –a essemus
II plur.
praecauti, –ae, –a essetis
III plur.
praecauti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praecăvēre
II plur.
praecăvemĭni
FUTURO
II sing.
praecăvētor
III sing.
praecăvētor
II plur.
–
III plur.
praecăventor
PARTICIPIO
PERFETTO
praecautus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praecăvēri
PERFETTO
Singolare:
praecautus, –a, –um esse
Plurale:
praecauti, –ae, –a esse
FUTURO
praecautum esse
GERUNDIVO
praecăvendus, –a, –um
SUPINO
praecautu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ praecăvĕo
praecēdens ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praecautūrūs agg. part. fut.
praecautus agg. part. perf. I cl.
praecautus agg. inf. perf.
praecăvens agg. part. pres. II cl.
praecăvĕo v. tr. e intr. II coniug.
praecăvĕor v. tr. e intr. II coniug.
praecēdens agg. part. pres. II cl.
praecēdo v. tr. e intr. III coniug.
praecēdor v. tr. e intr. III coniug.
praecĕlĕr agg. II cl.
praecĕlĕrans agg. part. pres. II cl.
praecĕlĕro v. tr. e intr. I coniug.
praecĕlĕror v. tr. e intr. I coniug.
praecellens agg. part. pres. II cl.
praecellentĭa sost. femm. I decl.
praecello v. tr. e intr. III coniug.
praecellor v. tr. e intr. III coniug.
praecelsus agg. I cl.
praecentans agg. part. pres. II cl.
praecentĭo sost. femm. III decl.
{{ID:PRAECAVEOR100}}
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android