Donazione

praenoscor - Diatesi passiva

(praenosco, praenoscis, praenovi, praenotum, praenoscĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praenoscor
II sing.
praenoscĕris, praenoscĕre
III sing.
praenoscĭtur
I plur.
praenoscĭmur
II plur.
praenoscimĭni
III plur.
praenoscuntur
IMPERFETTO
I sing.
praenoscēbar
II sing.
praenoscebāris, praenoscebāre
III sing.
praenoscebātur
I plur.
praenoscebāmur
II plur.
praenoscebamĭni
III plur.
praenoscebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praenoscar
II sing.
praenoscēris, praenoscēre
III sing.
praenoscētur
I plur.
praenoscēmur
II plur.
praenoscemĭni
III plur.
praenoscentur
PERFETTO
I sing.
praenotus, –a, –um sum
II sing.
praenotus, –a, –um es
III sing.
praenotus, –a, –um est
I plur.
praenoti, –ae, –a sumus
II plur.
praenoti, –ae, –a estis
III plur.
praenoti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praenotus, –a, –um eram
II sing.
praenotus, –a, –um eras
III sing.
praenotus, –a, –um erat
I plur.
praenoti, –ae, –a eramus
II plur.
praenoti, –ae, –a eratis
III plur.
praenoti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praenotus, –a, –um ero
II sing.
praenotus, –a, –um eris
III sing.
praenotus, –a, –um erit
I plur.
praenoti, –ae, –a erimus
II plur.
praenoti, –ae, –a eritis
III plur.
praenoti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praenoscar
II sing.
praenoscāris, praenoscāre
III sing.
praenoscātur
I plur.
praenoscāmur
II plur.
praenoscamĭni
III plur.
praenoscantur
IMPERFETTO
I sing.
praenoscĕrer
II sing.
praenoscerēris, praenoscerēre
III sing.
praenoscerētur
I plur.
praenoscerēmur
II plur.
praenosceremĭni
III plur.
praenoscerentur
PERFETTO
I sing.
praenotus, –a, –um sim
II sing.
praenotus, –a, –um sis
III sing.
praenotus, –a, –um sit
I plur.
praenoti, –ae, –a simus
II plur.
praenoti, –ae, –a sitis
III plur.
praenoti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praenotus, –a, –um essem
II sing.
praenotus, –a, –um esses
III sing.
praenotus, –a, –um esset
I plur.
praenoti, –ae, –a essemus
II plur.
praenoti, –ae, –a essetis
III plur.
praenoti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praenoscĕre
II plur.
praenoscimĭni
FUTURO
II sing.
praenoscĭtor
III sing.
praenoscĭtor
II plur.
–
III plur.
praenoscuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
praenotus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praenosci
PERFETTO
Singolare:
praenotus, –a, –um esse
Plurale:
praenoti, –ae, –a esse
FUTURO
praenotum esse
GERUNDIVO
praenoscendus, –a, –um
SUPINO
praenotu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ praenosco
praenŏtans ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praenōmĭnans agg. part. pres. II cl.
praenōmĭno v. tr. I coniug.
praenōmĭnor v. tr. I coniug.
praenoscens agg. part. pres. II cl.
praenosco v. tr. III coniug.
praenoscor v. tr. III coniug.
praenŏtans agg. part. pres. II cl.
praenotatūrūs agg. part. fut.
praenotatus agg. part. perf. I cl.
praenotatus agg. inf. perf.
praenōtĭo sost. femm. III decl.
praenŏto v. tr. I coniug.
praenŏtor v. tr. I coniug.
praenotūrūs agg. part. fut.
praenotus agg. part. perf. I cl.
praenotus agg. inf. perf.
praenūbens agg. part. pres. II cl.
praenūbĭlus agg. I cl.
praenūbo v. tr. e intr. III coniug.
praenūbor v. tr. e intr. III coniug.
{{ID:PRAENOSCOR100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android