Donazione

praenŏto - Diatesi attiva

(praenŏto, praenŏtas, praenotavi, praenotatum, praenŏtāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praenŏto
II sing.
praenŏtas
III sing.
praenŏtat
I plur.
praenŏtāmus
II plur.
praenŏtātis
III plur.
praenŏtant
IMPERFETTO
I sing.
praenŏtābam
II sing.
praenŏtābas
III sing.
praenŏtābat
I plur.
praenŏtabāmus
II plur.
praenŏtabātis
III plur.
praenŏtābant
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praenŏtābo
II sing.
praenŏtābis
III sing.
praenŏtābit
I plur.
praenŏtabĭmus
II plur.
praenŏtabĭtis
III plur.
praenŏtābunt
PERFETTO
I sing.
praenotavi
II sing.
praenotavisti
III sing.
praenotavit
I plur.
praenotavĭmus
II plur.
praenotavistis
III plur.
praenotavērunt, praenotavēre
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praenotavĕram
II sing.
praenotavĕras
III sing.
praenotavĕrat
I plur.
praenotaverāmus
II plur.
praenotaverātis
III plur.
praenotavĕrant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praenotavĕro
II sing.
praenotavĕris
III sing.
praenotavĕrit
I plur.
praenotaverĭmus
II plur.
praenotaverĭtis
III plur.
praenotavĕrint
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praenŏtem
II sing.
praenŏtes
III sing.
praenŏtet
I plur.
praenŏtēmus
II plur.
praenŏtētis
III plur.
praenŏtent
IMPERFETTO
I sing.
praenŏtārem
II sing.
praenŏtāres
III sing.
praenŏtāret
I plur.
praenŏtarēmus
II plur.
praenŏtarētis
III plur.
praenŏtārent
PERFETTO
I sing.
praenotavĕrim
II sing.
praenotavĕris
III sing.
praenotavĕrit
I plur.
praenotaverĭmus
II plur.
praenotaverĭtis
III plur.
praenotavĕrint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praenotavissem
II sing.
praenotavisses
III sing.
praenotavisset
I plur.
praenotavissēmus
II plur.
praenotavissētis
III plur.
praenotavissent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praenŏta
II plur.
praenŏtāte
FUTURO
II sing.
praenŏtāto
III sing.
praenŏtāto
II plur.
praenŏtatōte
III plur.
praenŏtanto
PARTICIPIO
PRESENTE
praenŏtans, –antis
FUTURO
praenotatūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
praenŏtāre
PERFETTO
praenotavisse
FUTURO
Singolare:
praenotatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
praenotatūros, –as, –a esse
GERUNDIO
Genitivo:
praenŏtandi
Dativo:
praenŏtando
Accusativo:
ad praenŏtandum
Ablativo:
praenŏtando
SUPINO
praenotatum

Vedi la forma passiva di questo lemma

‹ praenōtĭo
praenŏtor ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praenŏtans agg. part. pres. II cl.
praenotatūrūs agg. part. fut.
praenotatus agg. part. perf. I cl.
praenotatus agg. inf. perf.
praenōtĭo sost. femm. III decl.
praenŏto v. tr. I coniug.
praenŏtor v. tr. I coniug.
praenotūrūs agg. part. fut.
praenotus agg. part. perf. I cl.
praenotus agg. inf. perf.
praenūbens agg. part. pres. II cl.
praenūbĭlus agg. I cl.
praenūbo v. tr. e intr. III coniug.
praenūbor v. tr. e intr. III coniug.
praenuncians agg. part. pres. II cl.
praenunciatio sost. femm. III decl.
praenunciatūrūs agg. part. fut.
praenunciatus agg. part. perf. I cl.
praenunciatus agg. inf. perf.
praenuncio v. tr. I coniug.
{{ID:PRAENOTO100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android