Donazione

praenŏtor - Diatesi passiva

(praenŏto, praenŏtas, praenotavi, praenotatum, praenŏtāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praenŏtor
II sing.
praenŏtāris, praenŏtāre
III sing.
praenŏtātur
I plur.
praenŏtāmur
II plur.
praenŏtamĭni
III plur.
praenŏtantur
IMPERFETTO
I sing.
praenŏtābar
II sing.
praenŏtabāris, praenŏtabāre
III sing.
praenŏtabātur
I plur.
praenŏtabāmur
II plur.
praenŏtabamĭni
III plur.
praenŏtabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praenŏtābor
II sing.
praenŏtabĕris, praenŏtabĕre
III sing.
praenŏtabĭtur
I plur.
praenŏtabĭmur
II plur.
praenŏtabimĭni
III plur.
praenŏtabuntur
PERFETTO
I sing.
praenotatus, –a, –um sum
II sing.
praenotatus, –a, –um es
III sing.
praenotatus, –a, –um est
I plur.
praenotati, –ae, –a sumus
II plur.
praenotati, –ae, –a estis
III plur.
praenotati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praenotatus, –a, –um eram
II sing.
praenotatus, –a, –um eras
III sing.
praenotatus, –a, –um erat
I plur.
praenotati, –ae, –a eramus
II plur.
praenotati, –ae, –a eratis
III plur.
praenotati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praenotatus, –a, –um ero
II sing.
praenotatus, –a, –um eris
III sing.
praenotatus, –a, –um erit
I plur.
praenotati, –ae, –a erimus
II plur.
praenotati, –ae, –a eritis
III plur.
praenotati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praenŏter
II sing.
praenŏtēris, praenŏtēre
III sing.
praenŏtētur
I plur.
praenŏtēmur
II plur.
praenŏtemĭni
III plur.
praenŏtentur
IMPERFETTO
I sing.
praenŏtārer
II sing.
praenŏtarēris, praenŏtarēre
III sing.
praenŏtarētur
I plur.
praenŏtarēmur
II plur.
praenŏtaremĭni
III plur.
praenŏtarentur
PERFETTO
I sing.
praenotatus, –a, –um sim
II sing.
praenotatus, –a, –um sis
III sing.
praenotatus, –a, –um sit
I plur.
praenotati, –ae, –a simus
II plur.
praenotati, –ae, –a sitis
III plur.
praenotati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praenotatus, –a, –um essem
II sing.
praenotatus, –a, –um esses
III sing.
praenotatus, –a, –um esset
I plur.
praenotati, –ae, –a essemus
II plur.
praenotati, –ae, –a essetis
III plur.
praenotati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praenŏtāre
II plur.
praenŏtamĭni
FUTURO
II sing.
praenŏtātor
III sing.
praenŏtātor
II plur.
–
III plur.
praenŏtantor
PARTICIPIO
PERFETTO
praenotatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praenŏtāri
PERFETTO
Singolare:
praenotatus, –a, –um esse
Plurale:
praenotati, –ae, –a esse
FUTURO
praenotatum esse
GERUNDIVO
praenŏtandus, –a, –um
SUPINO
praenotatu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ praenŏto
praenotūrūs ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praenotatūrūs agg. part. fut.
praenotatus agg. part. perf. I cl.
praenotatus agg. inf. perf.
praenōtĭo sost. femm. III decl.
praenŏto v. tr. I coniug.
praenŏtor v. tr. I coniug.
praenotūrūs agg. part. fut.
praenotus agg. part. perf. I cl.
praenotus agg. inf. perf.
praenūbens agg. part. pres. II cl.
praenūbĭlus agg. I cl.
praenūbo v. tr. e intr. III coniug.
praenūbor v. tr. e intr. III coniug.
praenuncians agg. part. pres. II cl.
praenunciatio sost. femm. III decl.
praenunciatūrūs agg. part. fut.
praenunciatus agg. part. perf. I cl.
praenunciatus agg. inf. perf.
praenuncio v. tr. I coniug.
praenuncior v. tr. I coniug.
{{ID:PRAENOTOR100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android