Donazione

praenūbĭlus

(praenubilus, praenubilă, praenubilum)

aggettivo I classe

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
praenubilus
Gen.
praenubili
Dat.
praenubilo
Acc.
praenubilum
Abl.
praenubilo
Voc.
praenubile
PLURALE
Nom.
praenubili
Gen.
praenubilōrum
Dat.
praenubilis
Acc.
praenubilos
Abl.
praenubilis
Voc.
praenubili
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
praenubilă
Gen.
praenubilae
Dat.
praenubilae
Acc.
praenubilam
Abl.
praenubilā
Voc.
praenubilă
PLURALE
Nom.
praenubilae
Gen.
praenubilārum
Dat.
praenubilis
Acc.
praenubilas
Abl.
praenubilis
Voc.
praenubilae
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
praenubilum
Gen.
praenubili
Dat.
praenubilo
Acc.
praenubilum
Abl.
praenubilo
Voc.
praenubilum
PLURALE
Nom.
praenubila
Gen.
praenubilōrum
Dat.
praenubilis
Acc.
praenubila
Abl.
praenubilis
Voc.
praenubila

‹ praenūbens
praenūbo ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praenŏtor v. tr. I coniug.
praenotūrūs agg. part. fut.
praenotus agg. part. perf. I cl.
praenotus agg. inf. perf.
praenūbens agg. part. pres. II cl.
praenūbĭlus agg. I cl.
praenūbo v. tr. e intr. III coniug.
praenūbor v. tr. e intr. III coniug.
praenuncians agg. part. pres. II cl.
praenunciatio sost. femm. III decl.
praenunciatūrūs agg. part. fut.
praenunciatus agg. part. perf. I cl.
praenunciatus agg. inf. perf.
praenuncio v. tr. I coniug.
praenuncior v. tr. I coniug.
praenuncĭus agg. I cl.
praenuncŭpans agg. part. pres. II cl.
praenuncupatūrūs agg. part. fut.
praenuncupatus agg. part. perf. I cl.
praenuncupatus agg. inf. perf.
{{ID:PRAENUBILUS100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android