Donazione

praedĭcans


aggettivo participio presente II classe

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
praedĭcans
Gen.
praedĭcantis
Dat.
praedĭcanti
Acc.
praedĭcantem
Abl.
praedĭcans
Voc.
praedĭcanti
PLURALE
Nom.
praedĭcantes
Gen.
praedĭcantium
Dat.
praedĭcantibus
Acc.
praedĭcantes
Abl.
praedĭcantes
Voc.
praedĭcantibus
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
praedĭcans
Gen.
praedĭcantis
Dat.
praedĭcanti
Acc.
praedĭcantem
Abl.
praedĭcans
Voc.
praedĭcanti
PLURALE
Nom.
praedĭcantes
Gen.
praedĭcantium
Dat.
praedĭcantibus
Acc.
praedĭcantes
Abl.
praedĭcantes
Voc.
praedĭcantibus
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
praedĭcans
Gen.
praedĭcantis
Dat.
praedĭcanti
Acc.
praedĭcans
Abl.
praedĭcans
Voc.
praedĭcanti
PLURALE
Nom.
praedĭcantia
Gen.
praedĭcantium
Dat.
praedĭcantibus
Acc.
praedĭcantia
Abl.
praedĭcantia
Voc.
praedĭcantibus

‹ praedĭcāmentum
praedĭcātĭo ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praedĭātōrĭus agg. I cl.
praedĭātūra sost. femm. I decl.
praedĭātus agg. I cl.
praedĭcābĭlis agg. II cl.
praedĭcāmentum Sost. nt. II decl.
praedĭcans agg. part. pres. II cl.
praedĭcātĭo sost. femm. III decl.
praedĭcātīvus agg. I cl.
praedĭcātŏr sost. masch. III decl.
praedĭcātrix sost. femm. III decl.
praedicatūrūs agg. part. fut.
praedicatus agg. part. perf. I cl.
praedicatus agg. inf. perf.
praedīcens agg. part. pres. II cl.
praedīco v. tr. III coniug.
praedĭco v. tr. e intr. I coniug.
praedīcor v. tr. III coniug.
praedĭcor v. tr. e intr. I coniug.
praedictĭo sost. femm. III decl.
praedictum Sost. nt. II decl.
{{ID:PRAEDICANS100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android