Donazione

praedīcor - Diatesi passiva

(praedīco, praedīcis, praedixi, praedictum, praedīcĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praedīcor
II sing.
praedīcĕris, praedīcĕre
III sing.
praedīcĭtur
I plur.
praedīcĭmur
II plur.
praedīcimĭni
III plur.
praedīcuntur
IMPERFETTO
I sing.
praedīcēbar
II sing.
praedīcebāris, praedīcebāre
III sing.
praedīcebātur
I plur.
praedīcebāmur
II plur.
praedīcebamĭni
III plur.
praedīcebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praedīcar
II sing.
praedīcēris, praedīcēre
III sing.
praedīcētur
I plur.
praedīcēmur
II plur.
praedīcemĭni
III plur.
praedīcentur
PERFETTO
I sing.
praedictus, –a, –um sum
II sing.
praedictus, –a, –um es
III sing.
praedictus, –a, –um est
I plur.
praedicti, –ae, –a sumus
II plur.
praedicti, –ae, –a estis
III plur.
praedicti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praedictus, –a, –um eram
II sing.
praedictus, –a, –um eras
III sing.
praedictus, –a, –um erat
I plur.
praedicti, –ae, –a eramus
II plur.
praedicti, –ae, –a eratis
III plur.
praedicti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praedictus, –a, –um ero
II sing.
praedictus, –a, –um eris
III sing.
praedictus, –a, –um erit
I plur.
praedicti, –ae, –a erimus
II plur.
praedicti, –ae, –a eritis
III plur.
praedicti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praedīcar
II sing.
praedīcāris, praedīcāre
III sing.
praedīcātur
I plur.
praedīcāmur
II plur.
praedīcamĭni
III plur.
praedīcantur
IMPERFETTO
I sing.
praedīcĕrer
II sing.
praedīcerēris, praedīcerēre
III sing.
praedīcerētur
I plur.
praedīcerēmur
II plur.
praedīceremĭni
III plur.
praedīcerentur
PERFETTO
I sing.
praedictus, –a, –um sim
II sing.
praedictus, –a, –um sis
III sing.
praedictus, –a, –um sit
I plur.
praedicti, –ae, –a simus
II plur.
praedicti, –ae, –a sitis
III plur.
praedicti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praedictus, –a, –um essem
II sing.
praedictus, –a, –um esses
III sing.
praedictus, –a, –um esset
I plur.
praedicti, –ae, –a essemus
II plur.
praedicti, –ae, –a essetis
III plur.
praedicti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praedīcĕre
II plur.
praedīcimĭni
FUTURO
II sing.
praedīcĭtor
III sing.
praedīcĭtor
II plur.
–
III plur.
praedīcuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
praedictus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praedīci
PERFETTO
Singolare:
praedictus, –a, –um esse
Plurale:
praedicti, –ae, –a esse
FUTURO
praedictum esse
GERUNDIVO
praedīcendus, –a, –um
SUPINO
praedictu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ praedĭco
praedĭcor ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praedicatus agg. part. perf. I cl.
praedicatus agg. inf. perf.
praedīcens agg. part. pres. II cl.
praedīco v. tr. III coniug.
praedĭco v. tr. e intr. I coniug.
praedīcor v. tr. III coniug.
praedĭcor v. tr. e intr. I coniug.
praedictĭo sost. femm. III decl.
praedictum Sost. nt. II decl.
praedictūrūs agg. part. fut.
praedictus agg. part. perf. I cl.
praedictus agg. inf. perf.
praediffĭcĭlis agg. II cl.
praedĭŏlum Sost. nt. II decl.
praedīrus agg. I cl.
praediscens agg. part. pres. II cl.
praedisco v. tr. III coniug.
praediscor v. tr. III coniug.
praedĭtus agg. I cl.
praedĭum Sost. nt. II decl.
{{ID:PRAEDICOR100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android