praecōnor - Diatesi passiva

(praecōno, praecōnas, praeconavi, praecōnāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praecōnor
II sing.
praecōnāris, praecōnāre
III sing.
praecōnātur
I plur.
praecōnāmur
II plur.
praecōnamĭni
III plur.
praecōnantur
IMPERFETTO
I sing.
praecōnābar
II sing.
praecōnabāris, praecōnabāre
III sing.
praecōnabātur
I plur.
praecōnabāmur
II plur.
praecōnabamĭni
III plur.
praecōnabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praecōnābor
II sing.
praecōnabĕris, praecōnabĕre
III sing.
praecōnabĭtur
I plur.
praecōnabĭmur
II plur.
praecōnabimĭni
III plur.
praecōnabuntur
PERFETTO
I sing.
– sum
II sing.
– es
III sing.
– est
I plur.
– sumus
II plur.
– estis
III plur.
– sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
– eram
II sing.
– eras
III sing.
– erat
I plur.
– eramus
II plur.
– eratis
III plur.
– erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
– ero
II sing.
– eris
III sing.
– erit
I plur.
– erimus
II plur.
– eritis
III plur.
– erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praecōner
II sing.
praecōnēris, praecōnēre
III sing.
praecōnētur
I plur.
praecōnēmur
II plur.
praecōnemĭni
III plur.
praecōnentur
IMPERFETTO
I sing.
praecōnārer
II sing.
praecōnarēris, praecōnarēre
III sing.
praecōnarētur
I plur.
praecōnarēmur
II plur.
praecōnaremĭni
III plur.
praecōnarentur
PERFETTO
I sing.
– sim
II sing.
– sis
III sing.
– sit
I plur.
– simus
II plur.
– sitis
III plur.
– sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
– essem
II sing.
– esses
III sing.
– esset
I plur.
– essemus
II plur.
– essetis
III plur.
– essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praecōnāre
II plur.
praecōnamĭni
FUTURO
II sing.
praecōnātor
III sing.
praecōnātor
II plur.
III plur.
praecōnantor
PARTICIPIO
PERFETTO
INFINITO
PRESENTE
praecōnāri
PERFETTO
Singolare:
Plurale:
FUTURO
GERUNDIVO
praecōnandus, –a, –um
SUPINO

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:PRAECONOR100}}
---CACHE---