Donazione

praecīdor - Diatesi passiva

(praecīdo, praecīdis, praecidi, praecisum, praecīdĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praecīdor
II sing.
praecīdĕris, praecīdĕre
III sing.
praecīdĭtur
I plur.
praecīdĭmur
II plur.
praecīdimĭni
III plur.
praecīduntur
IMPERFETTO
I sing.
praecīdēbar
II sing.
praecīdebāris, praecīdebāre
III sing.
praecīdebātur
I plur.
praecīdebāmur
II plur.
praecīdebamĭni
III plur.
praecīdebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praecīdar
II sing.
praecīdēris, praecīdēre
III sing.
praecīdētur
I plur.
praecīdēmur
II plur.
praecīdemĭni
III plur.
praecīdentur
PERFETTO
I sing.
praecisus, –a, –um sum
II sing.
praecisus, –a, –um es
III sing.
praecisus, –a, –um est
I plur.
praecisi, –ae, –a sumus
II plur.
praecisi, –ae, –a estis
III plur.
praecisi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praecisus, –a, –um eram
II sing.
praecisus, –a, –um eras
III sing.
praecisus, –a, –um erat
I plur.
praecisi, –ae, –a eramus
II plur.
praecisi, –ae, –a eratis
III plur.
praecisi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praecisus, –a, –um ero
II sing.
praecisus, –a, –um eris
III sing.
praecisus, –a, –um erit
I plur.
praecisi, –ae, –a erimus
II plur.
praecisi, –ae, –a eritis
III plur.
praecisi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praecīdar
II sing.
praecīdāris, praecīdāre
III sing.
praecīdātur
I plur.
praecīdāmur
II plur.
praecīdamĭni
III plur.
praecīdantur
IMPERFETTO
I sing.
praecīdĕrer
II sing.
praecīderēris, praecīderēre
III sing.
praecīderētur
I plur.
praecīderēmur
II plur.
praecīderemĭni
III plur.
praecīderentur
PERFETTO
I sing.
praecisus, –a, –um sim
II sing.
praecisus, –a, –um sis
III sing.
praecisus, –a, –um sit
I plur.
praecisi, –ae, –a simus
II plur.
praecisi, –ae, –a sitis
III plur.
praecisi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praecisus, –a, –um essem
II sing.
praecisus, –a, –um esses
III sing.
praecisus, –a, –um esset
I plur.
praecisi, –ae, –a essemus
II plur.
praecisi, –ae, –a essetis
III plur.
praecisi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praecīdĕre
II plur.
praecīdimĭni
FUTURO
II sing.
praecīdĭtor
III sing.
praecīdĭtor
II plur.
–
III plur.
praecīduntor
PARTICIPIO
PERFETTO
praecisus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praecīdi
PERFETTO
Singolare:
praecisus, –a, –um esse
Plurale:
praecisi, –ae, –a esse
FUTURO
praecisum esse
GERUNDIVO
praecīdendus, –a, –um
SUPINO
praecisu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ praecīdo
praecinctĭo ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praecessus agg. inf. perf.
praecĭae sost. femm. pl. I decl.
praecīdānĕus agg. I cl.
praecīdens agg. part. pres. II cl.
praecīdo v. tr. III coniug.
praecīdor v. tr. III coniug.
praecinctĭo sost. femm. III decl.
praecinctōrĭum Sost. nt. II decl.
praecinctūra sost. femm. I decl.
praecinctūrūs agg. part. fut.
praecinctŭs sost. masch. IV decl.
praecinctus agg. part. perf. I cl.
praecinctus agg. inf. perf.
praecĭnens agg. part. pres. II cl.
praecingens agg. part. pres. II cl.
praecingo v. tr. III coniug.
praecingor v. tr. III coniug.
praecĭno v. tr. e intr. III coniug.
praecĭnor v. tr. e intr. III coniug.
praecipĭens sost. masch. III decl.
{{ID:PRAECIDOR100}}
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android