Donazione

praestĭnor - Diatesi passiva

(praestĭno, praestĭnas, praestinavi, praestinatum, praestĭnāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praestĭnor
II sing.
praestĭnāris, praestĭnāre
III sing.
praestĭnātur
I plur.
praestĭnāmur
II plur.
praestĭnamĭni
III plur.
praestĭnantur
IMPERFETTO
I sing.
praestĭnābar
II sing.
praestĭnabāris, praestĭnabāre
III sing.
praestĭnabātur
I plur.
praestĭnabāmur
II plur.
praestĭnabamĭni
III plur.
praestĭnabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praestĭnābor
II sing.
praestĭnabĕris, praestĭnabĕre
III sing.
praestĭnabĭtur
I plur.
praestĭnabĭmur
II plur.
praestĭnabimĭni
III plur.
praestĭnabuntur
PERFETTO
I sing.
praestinatus, –a, –um sum
II sing.
praestinatus, –a, –um es
III sing.
praestinatus, –a, –um est
I plur.
praestinati, –ae, –a sumus
II plur.
praestinati, –ae, –a estis
III plur.
praestinati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praestinatus, –a, –um eram
II sing.
praestinatus, –a, –um eras
III sing.
praestinatus, –a, –um erat
I plur.
praestinati, –ae, –a eramus
II plur.
praestinati, –ae, –a eratis
III plur.
praestinati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praestinatus, –a, –um ero
II sing.
praestinatus, –a, –um eris
III sing.
praestinatus, –a, –um erit
I plur.
praestinati, –ae, –a erimus
II plur.
praestinati, –ae, –a eritis
III plur.
praestinati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praestĭner
II sing.
praestĭnēris, praestĭnēre
III sing.
praestĭnētur
I plur.
praestĭnēmur
II plur.
praestĭnemĭni
III plur.
praestĭnentur
IMPERFETTO
I sing.
praestĭnārer
II sing.
praestĭnarēris, praestĭnarēre
III sing.
praestĭnarētur
I plur.
praestĭnarēmur
II plur.
praestĭnaremĭni
III plur.
praestĭnarentur
PERFETTO
I sing.
praestinatus, –a, –um sim
II sing.
praestinatus, –a, –um sis
III sing.
praestinatus, –a, –um sit
I plur.
praestinati, –ae, –a simus
II plur.
praestinati, –ae, –a sitis
III plur.
praestinati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praestinatus, –a, –um essem
II sing.
praestinatus, –a, –um esses
III sing.
praestinatus, –a, –um esset
I plur.
praestinati, –ae, –a essemus
II plur.
praestinati, –ae, –a essetis
III plur.
praestinati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praestĭnāre
II plur.
praestĭnamĭni
FUTURO
II sing.
praestĭnātor
III sing.
praestĭnātor
II plur.
–
III plur.
praestĭnantor
PARTICIPIO
PERFETTO
praestinatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praestĭnāri
PERFETTO
Singolare:
praestinatus, –a, –um esse
Plurale:
praestinati, –ae, –a esse
FUTURO
praestinatum esse
GERUNDIVO
praestĭnandus, –a, –um
SUPINO
praestinatu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ praestĭno
praestĭtŏr ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praestĭnans agg. part. pres. II cl.
praestinatūrūs agg. part. fut.
praestinatus agg. part. perf. I cl.
praestinatus agg. inf. perf.
praestĭno v. tr. I coniug.
praestĭnor v. tr. I coniug.
praestĭtŏr sost. masch. III decl.
praestĭtŭens agg. part. pres. II cl.
praestĭtŭo v. tr. III coniug.
praestĭtŭor v. tr. III coniug.
praestitutūrūs agg. part. fut.
praestitutus agg. part. perf. I cl.
praestitutus agg. inf. perf.
praesto v. tr. e intr. I coniug.
praestō avv.
praestōlans agg. part. pres. II cl.
praestōlātĭo sost. femm. III decl.
praestolatūrūs agg. part. fut.
praestolatus agg. part. perf. I cl.
praestōlo v. intr. I coniug.
{{ID:PRAESTINOR100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android