Donazione

praefĭgūro - Diatesi attiva

(praefĭgūro, praefĭgūras, praefiguravi, praefiguratum, praefĭgūrāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praefĭgūro
II sing.
praefĭgūras
III sing.
praefĭgūrat
I plur.
praefĭgūrāmus
II plur.
praefĭgūrātis
III plur.
praefĭgūrant
IMPERFETTO
I sing.
praefĭgūrābam
II sing.
praefĭgūrābas
III sing.
praefĭgūrābat
I plur.
praefĭgūrabāmus
II plur.
praefĭgūrabātis
III plur.
praefĭgūrābant
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praefĭgūrābo
II sing.
praefĭgūrābis
III sing.
praefĭgūrābit
I plur.
praefĭgūrabĭmus
II plur.
praefĭgūrabĭtis
III plur.
praefĭgūrābunt
PERFETTO
I sing.
praefiguravi
II sing.
praefiguravisti
III sing.
praefiguravit
I plur.
praefiguravĭmus
II plur.
praefiguravistis
III plur.
praefiguravērunt, praefiguravēre
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praefiguravĕram
II sing.
praefiguravĕras
III sing.
praefiguravĕrat
I plur.
praefiguraverāmus
II plur.
praefiguraverātis
III plur.
praefiguravĕrant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praefiguravĕro
II sing.
praefiguravĕris
III sing.
praefiguravĕrit
I plur.
praefiguraverĭmus
II plur.
praefiguraverĭtis
III plur.
praefiguravĕrint
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praefĭgūrem
II sing.
praefĭgūres
III sing.
praefĭgūret
I plur.
praefĭgūrēmus
II plur.
praefĭgūrētis
III plur.
praefĭgūrent
IMPERFETTO
I sing.
praefĭgūrārem
II sing.
praefĭgūrāres
III sing.
praefĭgūrāret
I plur.
praefĭgūrarēmus
II plur.
praefĭgūrarētis
III plur.
praefĭgūrārent
PERFETTO
I sing.
praefiguravĕrim
II sing.
praefiguravĕris
III sing.
praefiguravĕrit
I plur.
praefiguraverĭmus
II plur.
praefiguraverĭtis
III plur.
praefiguravĕrint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praefiguravissem
II sing.
praefiguravisses
III sing.
praefiguravisset
I plur.
praefiguravissēmus
II plur.
praefiguravissētis
III plur.
praefiguravissent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praefĭgūra
II plur.
praefĭgūrāte
FUTURO
II sing.
praefĭgūrāto
III sing.
praefĭgūrāto
II plur.
praefĭgūratōte
III plur.
praefĭgūranto
PARTICIPIO
PRESENTE
praefĭgūrans, –antis
FUTURO
praefiguratūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
praefĭgūrāre
PERFETTO
praefiguravisse
FUTURO
Singolare:
praefiguratūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
praefiguratūros, –as, –a esse
GERUNDIO
Genitivo:
praefĭgūrandi
Dativo:
praefĭgūrando
Accusativo:
ad praefĭgūrandum
Ablativo:
praefĭgūrando
SUPINO
praefiguratum

Vedi la forma passiva di questo lemma

‹ praefiguratus
praefĭgūror ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praefĭgūrātĭo sost. femm. III decl.
praefĭgūrātŏr sost. masch. III decl.
praefiguratūrūs agg. part. fut.
praefiguratus agg. part. perf. I cl.
praefiguratus agg. inf. perf.
praefĭgūro v. tr. I coniug.
praefĭgūror v. tr. I coniug.
praefīniens agg. part. pres. II cl.
praefīnĭo v. tr. IV coniug.
praefīnĭor v. tr. IV coniug.
praefīnītĭo sost. femm. III decl.
praefinitūrūs agg. part. fut.
praefinitus agg. part. perf. I cl.
praefinitus agg. inf. perf.
praefiscĭnē avv.
praefiscĭnī avv.
praefixūrūs agg. part. fut.
praefixus agg. part. perf. I cl.
praefixus agg. inf. perf.
praeflōrans agg. part. pres. II cl.
{{ID:PRAEFIGURO100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android