Donazione

praedestĭnor - Diatesi passiva

(praedestĭno, praedestĭnas, praedestinavi, praedestinatum, praedestĭnāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
praedestĭnor
II sing.
praedestĭnāris, praedestĭnāre
III sing.
praedestĭnātur
I plur.
praedestĭnāmur
II plur.
praedestĭnamĭni
III plur.
praedestĭnantur
IMPERFETTO
I sing.
praedestĭnābar
II sing.
praedestĭnabāris, praedestĭnabāre
III sing.
praedestĭnabātur
I plur.
praedestĭnabāmur
II plur.
praedestĭnabamĭni
III plur.
praedestĭnabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
praedestĭnābor
II sing.
praedestĭnabĕris, praedestĭnabĕre
III sing.
praedestĭnabĭtur
I plur.
praedestĭnabĭmur
II plur.
praedestĭnabimĭni
III plur.
praedestĭnabuntur
PERFETTO
I sing.
praedestinatus, –a, –um sum
II sing.
praedestinatus, –a, –um es
III sing.
praedestinatus, –a, –um est
I plur.
praedestinati, –ae, –a sumus
II plur.
praedestinati, –ae, –a estis
III plur.
praedestinati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praedestinatus, –a, –um eram
II sing.
praedestinatus, –a, –um eras
III sing.
praedestinatus, –a, –um erat
I plur.
praedestinati, –ae, –a eramus
II plur.
praedestinati, –ae, –a eratis
III plur.
praedestinati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
praedestinatus, –a, –um ero
II sing.
praedestinatus, –a, –um eris
III sing.
praedestinatus, –a, –um erit
I plur.
praedestinati, –ae, –a erimus
II plur.
praedestinati, –ae, –a eritis
III plur.
praedestinati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
praedestĭner
II sing.
praedestĭnēris, praedestĭnēre
III sing.
praedestĭnētur
I plur.
praedestĭnēmur
II plur.
praedestĭnemĭni
III plur.
praedestĭnentur
IMPERFETTO
I sing.
praedestĭnārer
II sing.
praedestĭnarēris, praedestĭnarēre
III sing.
praedestĭnarētur
I plur.
praedestĭnarēmur
II plur.
praedestĭnaremĭni
III plur.
praedestĭnarentur
PERFETTO
I sing.
praedestinatus, –a, –um sim
II sing.
praedestinatus, –a, –um sis
III sing.
praedestinatus, –a, –um sit
I plur.
praedestinati, –ae, –a simus
II plur.
praedestinati, –ae, –a sitis
III plur.
praedestinati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
praedestinatus, –a, –um essem
II sing.
praedestinatus, –a, –um esses
III sing.
praedestinatus, –a, –um esset
I plur.
praedestinati, –ae, –a essemus
II plur.
praedestinati, –ae, –a essetis
III plur.
praedestinati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
praedestĭnāre
II plur.
praedestĭnamĭni
FUTURO
II sing.
praedestĭnātor
III sing.
praedestĭnātor
II plur.
–
III plur.
praedestĭnantor
PARTICIPIO
PERFETTO
praedestinatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
praedestĭnāri
PERFETTO
Singolare:
praedestinatus, –a, –um esse
Plurale:
praedestinati, –ae, –a esse
FUTURO
praedestinatum esse
GERUNDIVO
praedestĭnandus, –a, –um
SUPINO
praedestinatu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ praedestĭno
praedētermĭnans ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
praedestĭnātĭo sost. femm. III decl.
praedestinatūrūs agg. part. fut.
praedestinatus agg. part. perf. I cl.
praedestinatus agg. inf. perf.
praedestĭno v. tr. I coniug.
praedestĭnor v. tr. I coniug.
praedētermĭnans agg. part. pres. II cl.
praedētermĭno v. tr. I coniug.
praedētermĭnor v. tr. I coniug.
praedextĕr agg. I cl.
praedĭātŏr sost. masch. III decl.
praedĭātōrĭus agg. I cl.
praedĭātūra sost. femm. I decl.
praedĭātus agg. I cl.
praedĭcābĭlis agg. II cl.
praedĭcāmentum Sost. nt. II decl.
praedĭcans agg. part. pres. II cl.
praedĭcātĭo sost. femm. III decl.
praedĭcātīvus agg. I cl.
praedĭcātŏr sost. masch. III decl.
{{ID:PRAEDESTINOR100}}
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android